اثر بخشی بازی درمانی بر مهارتهای گفتاری، ارتباط اجتماعی و حرکتی کودکان مبتلا به اوتیسم

بازی درمانی همواره در جهت رشد و پرورش جنبه های روحی و جسمی کودکان مورد توجه قرار گرفته است. از این رو پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی آموزش بازی درمانی بر مهارتهای گفتاری، ارتباط اجتماعی و حرکتی کودکان مبتلا به اوتیسم انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع مطالعات آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. حجم نمونه این پژوهش شامل ۳۰ نفر از کودکان اوتیسم بوده که به صورت نمونه گیری تصادفی ساده از مراکز آموزشی ویژه کودکان اوتیسم شهرستان تنکابن انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از آزمون سنجش رشد نیوشا استفاده شد، اطلاعات بدست آمده از طریق تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکوا) مورد تجزیه و تجلیل قرار گرفت. یافته ها نشان دادند که آموزش بازی درمانی بر مهارتهای گفتاری، ارتباط اجتماعی و حرکتی کودکان متبلا به اوتیسم موثر بوده، بین گروه آزمایش که تحت تاثیر آموزش بازی درمانی بوده اند و گروه کنترل که تحت هیچ گونه آموزشی قرار نگرفتند تفاوت معنادار وجود داشت. با توجه به یافته های بدست امده میتوان نتیجه گرفت که بازی درمانی موجب افزایش مهارتهای گفتاری ، اجتماعی و حرکتی در کودکان مبتلا به اوتیسم شده است.

کلیدواژه ها:

مهارتهای گفتاری ، مهارتهای ارتباط اجتماعی ، مهارتهای حرکتی ، کودکان اوتیسم.