اثر نظام های حاصلخیزی (کودهای زیستی، ورمی کمپوست، تلفیقی) و کشت مخلوط ماشک و گشنیز بر زیست توده علف های هرز

به منظور بررسی اثر کشت مخلوط ماشک و گشنیز در شرایط استفاده از کودهای زیستی و ورمی کمپوست بر زیست توده علف های هرز، آزمایشی به صورت کرت خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ۳ تکرار در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران (کرج) در سال زراعی۱۳۹۰-۱۳۸۹  انجام شد.  عامل اصلی با چهار سطح کودی شاهد (عدم مصرف کود)، ورمی کمپوست، کود زیستی، کودزیستی+۵۰% ورمی کمپوست و عامل فرعی در هفت سطح کشت مخلوط افزایشی شامل: ۱. کشت خالص ماشک بدون وجین علف هرز (Vw)، ۲. کشت خالص ماشک با وجین علف هرز (V۰)،  ۳. کشت خالص گشنیز بدون وجین علف هرز (Cw)، ۴. کشت خالص گشنیز با وجین علف هرز (C۰)، ۵. ماشک ۱۰۰%+گشنیز ۵۰% (VC۵۰) ،  ۶. ماشک ۱۰۰% + گشنیز ۷۵% (VC۷۵)،  ۷. ماشک ۱۰۰% + گشنیز ۱۰۰%  VC۱۰۰))، مورد بررسی قرار گرفتند.  در این آزمایش صفت زیست توده علف هرز مطالعه قرار گرفت.  نتایج آزمایش نشان داد تیمار ورمی کمپوست در تمام سطوح کشت مخلوط بیشرین اثر را بر کاهش زیست توده علف هرز داشت.  همچنین سطوح کشت مخلوط افزایشی ماشک +۷۵% گشنیز و ماشک + ۱۰۰% گشنیز اثر بسزایی در کاهش زیست توده علف هرز داشت. بر اساس نتایج این تحقیق به طور کلی به منظور کاهش مصرف علف کش ها شیمیایی به لحاظ زیست محیطی و افزایش سطح سلامتی، استفاده از الگوی کشت مخلوط و کودهای با منشا طبیعی قابل توصیه است.

کلیدواژه ها:

کشت مخلوط ، کود زیستی ، ورمی کمپوست ، ماشک ، گشنیز ، زیست توده علف هرز