بررسی تاثیر بازخورد استاد بر شکوفایی خلاقیت در تجربه دانشجویان معماری

جهان امروز در حال گذر از عصر ارتباطات و ورود به عصر کانسپچوال می باشد. در عصر مفهومی «طراحی» و «هم دلی» مهم تر، اثربخش تر و سودبخش تر از جمع و تفریق و محاسبات ریاضی و مهندسی عصر اطلاعات قلمداد می شود، در این راستا شش پایه اصلی دنیای جدید معرفی شده است. طراحی، داستان سرایی، همنوایی و هماهنگی، همدلی، بازی و معنا شش پایه اصلی دنیای جدید هستند (پینک, ۲۰۰۵). آموزش معماری و انتقال صحیح مفاهیم پایه ای معماری به دانشجویان در بدو ورود به دانشگاه و مدارس معماری نقطه شروع شکل گیری تفکر و ذهن خلاق فردی هریک از دانشجویان خواهد بود. از آنجا که معماری در ارتباط مستقیم خلاقیت می باشد و در مقابل دانشجویان ورودی این رشته دارای تفکر کاملا منطقی می باشند؛ اساتید دروس پایه مسولیت بسیار سنگین و ظریفی را در انتقال مفاهیم معماری خواهند داشت. از آنجایی ذکر این مطالب ضروری دانسته شد که حتی برداشت هریک از دانشجویان در بدو ورود از نوع بازخورد اساتید نیز تحت تفکر منطقی و ریاضی می باشد. یکی از نکات اساسی پرورش تفکر خلاق به آن بخش از انعطاف پذیری که در پذیرش نقد، موثر خواهد بود، اشاره دارد. دانشجو می تواند با تجسم و داستان سرایی مسائل، راه حل های پیشنهادی را تحلیل نماید و بدون موضع گیری به گونه ای علاقمند به تعامل با استاد باشد که خلق ایده های نو در مسیر درست و شفاف قرار گیرد. در این میان فن بیان اساتید و چگونگی بازخورد اساتید در کنار انتقال مفاهیم پایه مستلزم شناخت فردی هریک از دانشجویان می باشد. دروس طراحی معماری از مهمترین دروس دوره معماری است که معمولا منبع خاصی برای ارائه و تدریس وجود ندارد و بر پایه رابطه استاد - شاگردی و درک مفاهیم شکل می گیرد. درحین روند طراحی، تفکر دانشجو فرآیندی پیچیده از فعالیتهای ذهنی و تعاملی بین تفکر خلاق و تفکر انتقادی است و اختصاص انواع تفکر به دانشجو و مدرس، به منظور شناخت بهتر نحوه تعامل تفکر خلاق و نقد در آموزش طراحی است.

کلیدواژه ها:

شکوفایی خلاقیت ، تجربه دانشجویان معماری