چگونگی حصول کمال در آرمانشهر مولانا (با نگاهی به مثنوی معنوی )

کمال و کمالگرایی یکی از مهمترین نگرشهای انسان در حیات خود بوده است . در طول حیات بشری ، همواره عارفانی و متفکرینی بوده-اند که کمال را سرلوحه آموزش بشری قرارداده و نیل به آن را مهمترین رویکرد خود قرار دادهاند. یکی از این عارفان، مولانا جلالالدین محمد بلخی (معروف به مولوی ) بوده که در آثار خود و بخصوص در مثنوی معنوی به هدایت انسان به سوی کمال پرداخته است . زمانی که از آرمانشهر صحبت می شود، هرچیزی در آن بایستی جنبه آرمانی و ایده آل خود را پیدا کند. از اینرو کمال که خود یک عامل آرمانبخش می باشد، در شهر آرمانی دارای اثر موثر خواهد بود. در این پژوهش به دنبال آن هستیم که با بررسی آثار و تحلیل اشعار و نوشته های این عارف مسلمان بخصوص در اثر فاخر ایشان مثنوی معنوی ، اهمیت کمال و روشهای حصول به آن را مطالعه و ارائه نماییم . در این تحقیق از شیوه مطالعه اسنادی و کتابخانه ای جهت استخراج اطلاعات و همچنین روش تحلیل محتوا و روش کیفی استفاده شده است . در تحلیل -های بدست آمده، روشهای دستیابی به کمال در شهر و همچنین آفات کمال استخراج شده و میزان اهمیت آنها در رسیدن به شهر آرمانی از نگاه مولوی بازنمایی شده است . در نهایت نتیجه شده است که توجه به کمال انسانی به عنوان یکی از مهمترین عوامل اخلاقی و تربیتی اثر بی شائبه ای بر داشتن شهری اخلاقمدارانه داشته و توجه به آن می تواند جامعه ای رشد یافته را منتج شود.

کلیدواژه ها:

کمال ، مولانا ، آرمانشهر ، ادبیات ، شهر