اولویت بندی و ارزیابی مدل های جانمایی فضاهای سبز در منطقه ۲ شیراز

فضاهای سبز و پارک ها آرامش خاطر برای شهروندان می باشد که توجه به ابعاد مختلفی که دارند باعث تعاملات اجتماعی، عامل ثبات، آسودگی خاطر و لذت بردن از اینگونه فضاها در شهرها است. ولی امروزه فضاهای سبز، مانند بوستان ها که از مهمترین این فضاها به حساب می آیند، ناشی از برخی عوامل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی که بی امنیتی نسبی را برای شهروندان به وجود آورده اند و جانمایی اینگونه فضاها بر اساس استانداردها و ضوابط مشخص تاثیرگذار بر رضایتمندی شهروندان است. در این مقاله ابتدا توزیع مکانی فضاهای سبز شهری منطقه ۲ شیراز را اولویت بندی و سپس با استفاده از روش تصمیم گیری چند معیاره تحلیل سلسله مراتبی نسبت به ارزیابی احداث فضاهای سبز جدید اقدام می شود. تبیین به عمل آمده نشان می دهد که منطقه ۲ شیراز با کمبود فضاهای سبز بخصوص پارک ها مواجه می باشد. و فضاهای سبز موجود در منطقه ۲ شیراز پاسخگوی نیاز شهروندان نیست. از سوی دیگر قسمت های از این منطقه با توجه به ارزیابی های میدانی دارای ظرفیت مناسب برای احداث فضاهای سبز شهری است. با توجه به انعطاف مدل AHP و دامنه کاربرد وسیع آن در مسائل مختلف در این مقاله برای اولویت بندی مکان های جدید برای احداث فضاهای سبز شهری در منطقه ۲ شیراز با موفقیت استفاده گردیده است.

کلیدواژه ها:

جانمایی ، فضاهای سبز شهری و اولویت بندی