اثربخشی آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر رابطه والد- فرزندی و حضانت توافقی فرزندان در والدین متقاضی طلاق سازش نایافته

مقدمه: طلاق دارای عواقب منفی بسیاری است و بر روابط خانوادگی از جمله رابطه والد- فرزندی و حضانت فرزندان تاثیر می گذارد. در نتیجه، هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر رابطه والد- فرزندی و حضانت توافقی فرزندان در والدین متقاضی طلاق سازش نایافته بود. روش کار: مطالعه حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش والدین متقاضی طلاق سازش نایافته مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر مشهد در فصل بهار سال ۱۴۰۰ بودند که نمونه ای متشکل از ۲۰ زوج پس از بررسی ملاک های ورود به مطالعه با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی با قرعه کشی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای (هفته ای یک جلسه) با روش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی آموزش دید و گروه گواه در لیست انتظار برای آموزش ماند. داده ها با مقیاس رابطه والد- فرزندی و پرسشنامه محقق ساخته حضانت توافقی فرزندان جمع آوری و با آزمون های خی دو، تی مستقل و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم افزار SPSS-۲۲ تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که گروه های آزمایش و گواه از نظر سن، تحصیلات و شغل تفاوت معنی داری نداشتند (۰/۰۵P>). همچنین، بین گروه های آزمایش و گواه از نظر هر دو متغیر رابطه والد- فرزندی و حضانت توافقی فرزندان در والدین متقاضی طلاق سازش نایافته تفاوت معنی داری وجود داشت. به عبارت دیگر، روش آموزش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی باعث بهبود رابطه والد- فرزندی و حضانت توافقی فرزندان در والدین متقاضی طلاق سازش نایافته شد (۰/۰۱P<). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، برنامه ریزی جهت ارتقای سلامت خانواده به ویژه برای بهبود رابطه والد- فرزندی و حضانت توافقی فرزندان ضروری است که برای این منظور می توان از روش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی در کنار سایر روش های آموزشی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

Mindfulness-Based Cognitive Therapy ، Child-Parent Relationship ، Consensual Custody ، Divorce. ، شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی ، رابطه والد- فرزندی ، حضانت توافقی ، طلاق.