بررسی شکار از دید قانون و فقه

حیوانات موجوداتی هستند که قبل از وجود انسان روی کره زمین زندگی کردند و به صورت دسته جمعی یا تک نفره به بقا روی کره زمین می پرداختند. با حضور انسان روی کره زمین ، آنها اقدام به اهلی کردن حیوانات و شکار آنها برای خوراک و بقا کردند. این اهلی کردن و شکار در برخی موارد باعث سهولت کارها می شد، مثل سهولت در نگهبانی کردن که توسط سگ ها انجام می شد و سهولت در غذا خوردن که به وسیله حیوانات اهلی مانند مرغ و گاو و گوسفند بود و حتی سهولت در حمل و نقل و باربری که توسط حیواناتی مانند الاغ و اسب بود. در آن زمان به دلیل جمعیت کم مردم، شکار و اهلی کردن حیوانات خطرساز نبود و موجب انقراض حیوانات نمی شد، اما با رشد جمعیت کره زمین و شکار بی رویه ، گونه های حیوانی به خطر افتاد و ادیان در موقع ظهور قوانینی برای جلوگیری از این شکار بی رویه وضع کردند و در هنگام به وجود آمدن قوانین در کشورها برای این مسئله چاره اندیشی شد و قوانین وضع شد. در این مقاله به بررسی قوانین ایران و فقه در خصوص شکار می پردازیم تا نقاط قوت و ضعف آن را بررسی کنیم .

کلیدواژه ها:

شکار ، حیوانات ، نوزاد حیوان ، شکار بی رویه