تعیین عرصه های مناسب تغذیه مصنوعی برای افزایش آبدهی قنوات آبخوان دشت گناباد

استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی به منظور تعیین وضعیت آبدهی آبخوان در سال های اخیر افزایش یافته است. هم اکنون بسیاری از آبخوان های کشور و من جمله آبخوان دشت گناباد با افت مستمر سطح آب ایستابی و کاهش کمی و کیفی آب سفره آن ها مواجه است که از نتایج آن کاهش آبدهی قنوات منطقه است. از این رو، در این پژوهش سعی شده تا با تلفیق سیستم اطلاعات جغرافیایی و سیستمهای تصمیم گیری چندمعیاره، مناسب ترین عرصه ها برای اجرای طرح های تغذیه مصنوعی درآبخوان دشت گناباد به منظور افزایش آبدهی قنوات شناسایی شوند. بدین منظور، ابتدا داده های شش پارامتر تاثیرگذار شیب حوضه، کیفیت آب، ضخامت آبرفت، کاربری اراضی،  سیل خیزی و نفوذپذیری منطﻘه  مورد مطالعه، در محیط GIS آماده سازی و تعیینگردید و با استفاده از روش سلسله مراتبی (AHP) و مﻘایسه زوجی به ترتیب وزن هر معیار و زیرمعیار در نرم افزار  Expert choiceمحاسبه شد. سپس با استفاده از توابع تحلیلی GIS، کل محدوده برای هر یک از معیارهای تعیین شده پهنه بندی و نﻘشه نهایی با سه منطقه تغذیه نامناسب، متوسط و مناسب تهیه شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد مناطق غربی آبخوان، مکان مناسبی برای انجام طرح تغذیه مصنوعی است که حدود نیمی از قنوات موجود در این محدوده قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

Artificial recharge ، Navigation tools analytical methods ، GIS ، Qanat