بررسی اثربخشی آموزش خودشفقتی بر مدیریت عملکرد خانوادگی پرستاران

مقدمه و هدف: ایفای نقش پرستاران در رهبری تیم سلامت بسیار حائز اهمیت است؛ اما به دلیل برخی مشکلات مربوط به محیط کار، ممکن است در ایفای نقش های خانوادگی مانند نقش همسری، مادری و در توجه به خود با تعارضاتی مواجه گردند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش خودشفقتی بر مدیریت عملکرد خانوادگی پرستاران صورت گرفته است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک پژوهش نیمه تجربی با طراحی پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است که در سال ۱۳۹۷ انجام شد. نمونه پژوهش را ۶۰ نفر از پرستاران شاغل در بخشهای روانپزشکی بیمارستان شهید مدرس اصفهان که واجد معیارهای ورود به مطالعه بودند تشکیل دادند. نمونهها بصورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی با نرم افزار تلفن همراه به دو گروه مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. گروه مداخله در هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای آموزش گروهی خودشفقتی شرکت کردند؛ اما این مداخله بر روی گروه کنترل انجام نشد. ابزار جمع آوری دادهها قبل و بعد از مداخله، مقیاس سنجش عملکرد خانوادگی اپشتاین بود. داده ها از طریق آزمونهای توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد، فراوانی، درصد فراوانی) و استنباطی (تی مستقل، تی زوجی، کای اسکوئر) در نرم افزار SPSS نسخه ۱۴ تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نمره مدیریت عملکرد خانواده قبل از آموزش در گروه مداخله ۹۲/۴۲ ± ۱۳/۱۳۲ و در گروه کنترل ۷۸/۲۶ ± ۴۷/۱۲۶ بود که تفاوت معناداری نداشت (۰۵/۰< P). بعد از مداخله، میانگین نمرات در گروه مداخله به ۰۵/۳۹ ± ۹۶/۱۶۰ و در گروه کنترل ۳۶/۳۷ ± ۶۳/۱۲۷ گزارش شد که تفاوت معنادار داشت (۰۱/۰>P). نتیجه گیری: آموزش خودشفقتی بر مدیریت عملکرد خانوادگی پرستاران شاغل در بخشهای روانپزشکی موثر بود؛ بنابراین این آموزشها میتواند در کنترل بخشی از تعارضات کار- خانواده موثر باشد و پیشنهاد میشود در برنامه آموزشی پرستاران مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

درمان گروهی ، خودشفقتی ، مدیریت عملکرد خانوادگی ، پرستار