بررسی فراوانی اینتگرون ۱ و ۲ و ارتباط آنها با الگوی مقاومت دارویی در بیماران مبتلا به گاستروانتریت در سویه های سالمونلا در تهران، ایران

مقدمه و هدف: سالمونلا یکی از باکتری های مهم ایجادکننده گاستروانتریت در انسان بوده و گسترش سویه های سالمونلا با مقاومت چند دارویی یک مشکل حاد جهانی است. اینتگرون ها از مهمترین عوامل مسئول انتقال ژنهای مقاومت به دارو در بین سروتیپ های سالمونلا هستند. در مطالعه حاضر، فراوانی اینتگرون های کلاس ۱ و کلاس ۲ و همچنین ارتباط آنها با الگوهای مقاومت دارویی بیماران با علائم گوارشی بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، ۴۰۰ نمونه مدفوع انسانی با علائم گوارشی از ۴ بیمارستان در شهر تهران تهیه شد. تمامی نمونه ها توسط روش استاندارد از نظر کشت میکروبی بررسی و تائید نتایج توسط آزمایش های بیوشیمیایی و PCR انجام گرفت. آنتی بیوگرام توسط روش انتشار از دیسک صورت پذیرفت. پس از استخراج DNA حضور اینتگرون های کلاس ۱ و ۲ با PCR بررسی گردید. آنالیز آماری جهت سنجش ارتباط بین الگوهای مقاومت دارویی و حضور اینتگرون ها توسط نرم افزار SPSS و آزمون فیشر انجام گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که سالمونلا در ۵.۵٪ (۴۰۰/۲۲) از نمونه های مدفوع با علامت گوارشی وجود دارد. میزان شیوع اینتگرون کلاس ۱ و ۲ برای نمونه های مدفوع انسانی به ترتیب ۹/۴۰% (۲۲/۹) و ۲/۲۷% (۲۲/۶) بود. فنوتیپ MDR در ۴.۵٪ (۱.۲۲) جدایه های سالمونلا از نمونه های مدفوع انسانی شناسایی شد. نتیجه گیری: در این مطالعه میزان بالایی از حضور اینتگرون های ۱ و ۲ در جدایه های مدفوع بیماران با علائم گاستروانتریت مشاهده شد. ارتباط مشاهده شده میان حضور اینتگرون ها و الگوهای مقاومت دارویی نشان دهنده احتمال افزایش ریسک انتقال ژنهای مقاومت دارویی در سویه های سالمونلای مسئول عفونت انسانی است.

کلیدواژه ها:

سالمونلا ، اینتگرون ، مقاومت دارویی ، گاستروانتریت