بررسی و مقایسه اثر خستگی ناشی از تمرینات قدرتی بر نقطه اوج نیرو در متغیر کینتیکی زنان والیبالیست با و بدون والگوس داینامیک زانو طی تکلیف فرود

هدف از پژوهش حاضر بررسی و مقایسه اثر خستگی ناشی از تمرینات قدرتی بر نقطه اوج نیرو در متغیر کینتیکی زنان والیبالیست با و بدون والگوس داینامیک زانو طی تکلیف فرود بود. روش: از نوع نیمه تجربی و مطالعه از نوع آینده نگر بود. بنابراین این مطالعه از نظر زمانی یک تحقیق آینده نگر، از لحاظ روش نیمه تجربی و از لحاظ موضوع نیز یک تحقیق کاربردی بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان والیبالیست ۱۸ الی ۲۵ سال با سابقه حداقل ۳ سال فعالیت، هفته ای ۳ جلسه فعالیت مداوم در این رشته، در سطP شهر قزوین بود. روش نمونه گیری در دسترس هدفمند و پس از همگن کردن نمونه ها (از لحاظ قد، وزن، سن) به صورت تصادفی به دو گروه، ۱۵ نفر بدون والگوس داینامیک زانو (گروه کنترل) و ۱۵ نفر دارای والگوس داینامیک زانو (گروه تجربی) تقسیم شدند. جهت انجام پروتکل خستگی از تمرینات قدرتی استفاده شد و بلافاصله بعد از اتمام تمرینات ارزیابی میزان شاخ رسیدن به پایداری با دستگاه صفحه نیرو اندازه گیری شد. سپس اطلاعات جمع آوری شده جهت بررسی طبیعی بودن توزیع داده ها با استفاده از آزمون شاپیرو ویلک و برای استخراج نتایج از روش تحلیل کوواریانس با اندازه گیری مکرر برای مقایسه دو گروه تجربی و کنترل در سطح معناداری ۰.۰۵ ≤ p در نرم افزار Spss۲۵ تحلیل شد. یافته ها: با توجه به نتایج متغیر اوج نیرو عمودی دارای تفاوت معنی دار در سه بازه زمانی (قبل، بعد، ۲۴ ساعت) در هر دو گروه نمی باشد ( ۲۰۷ / ۰ = P). همچنین نتایج مقایسه بین گروهی (کنترل و تجربی) با توجه به سطح معنی داری ۳۳۲ / ۰ دارای اختلاف معنی دار نیست ( ۰.۰۵ < P). نتیجه گیری: خستگی حاد وباتاخیر ناشی از تمرین قدرتی دارای تاثیر معنی دار بر نقطه اوج نیرو عمودی نبود و نشان دهنده آنست که این پروتکل تاثیر مثبتی بر روند بهبود متغیرهای کینتیکی در هنگام فرود برای والیبالیست ها ندارد.