مقایسه اثر شدتهای مختلف فعالیت هوازی طناب زنی بر مقادیر بزاقی ایمونوگلوبینA و کورتیزول دانش آموزان دختر دوره ابتدایی

تعیین شدت ایمن فعالیت ورزشی برای کودکان، که در دوران طلایی رشد هستند، از چالشهای مهم متخصصین این حیطه است. هدف این پژوهش بررسی طنابزنی با سه شدت متفاوت بر پاسخ حاد ایمونوگلوبینA و کورتیزول بزاقی در دانش آموزان دختر بود. تعداد ۴۵ دانش آموز مقطع چهارم ابتدایی در قالب سه گروه (شدت بالا، متوسط و پایین)، یک جلسه فعالیت طنابزنی را طبق ضرب آهنگ مترونوم با سه شدت۵۰ ، ۶۵ و ۷۵ درصد ضربان قلب ذخیره و به مدت ۳۸ دقیقه اجرا کردند. نمونه های ایمونوگلوبینA و کورتیزول بزاقی قبل و بلافا صله پس از فعالیت جمع آوری و با روش الایزا سنجش شدند. برای برر سی داده ها از آزمونهای t، تحلیل واریانس و همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان دادند که کورتیزول پس از هر سه شدت به طور معناداری افزایش یافت، در حالیکه ایمونوگلوبینA دچار تغییر چندانی ن شد. بین این دو متغیر همب ستگی معنیداری یافت نشد. با مقایسه شدتهای فعالیت نشان داده شد که تفاوت معنیداری بین آن ها در ارتباط با ایمونوگلوبینA و کورتیزول بزاقی وجود ندارد. به هر حال با توجه در صد افزایش کمتر کورتیزول در شدت پایین، فعالیت طناب زنی با ۵۰ در صد ضربان قلب ذخیره برای کودکان پیشنهاد میشود.

کلیدواژه ها:

ورزش هوازی ، کودک ، استرس ، سیستم سمپاتیک ، سیستم ایمنی