مقایسه تاثیر دو نوع تمرین تناوبی با شدت بالا و تمرین تناوبی با شدت پایین همراه با محدودیت جریان خون بر میزان مالون دی آلدئید کبد موشهای صحرایی جوان

هدف از انجام این پژوهش مقایسه تاثیر دو نوع تمرین تناوبی با شدت بالا و تمرین تناوبی با شدت پایین همراه با محدودیت جریان خون بر میزان مالون دی آلدئید کبد موشهای صحرایی جوان بود. برای این منظور، تعداد ۶۰ سر موش صحرایی به صورت تصادفی به ۶ گروه تقسیم شدند. که عبارتند از الف: گروه تمرین تناوبی کم شدت همراه با BFR (BFR+LIT) ، ب: گروه BFR بدون تمرین، ج: گروه شم ( SH) ، د: گروه تمرین تناوبی با شدت بالا ( HIIT) ، ه: گروه تمرین تناوبی کم شدت بدون BFR )LIT) و ی: گروه کنترل بدون BFR گروه های تمرینی به مدت ۱۰ هفته، هر هفته ۵ روز تمرین تناوبی با و بدون محدودیت جریان خون داشتند. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، نمونه گیری از بافت کبد انجام شد. نتایج به دست آمده نشان داد که تفاوت معنی داری بین گروه های پژوهش در میزان مالون دی آلدئید مشاهده نشد (F= ۱.۰۳۳) (P= ۰.۴۴۱) ؛ به طور کلی نتایج پژوهش حاضر نشان داد که تمرین تناوبی با شدت بالا و تمرین تناوبی با شدت پایین همراه با محدودیت جریان خون بر میزان مالون دی آلدئید کبد موشهای صحرایی جوان تاثیر معنی داری ندارد.

کلیدواژه ها:

محدودیت جریان خون ، مالون دی آلدئید ، موش های صحرایی جوان ، تمرین تناوبی