ارتباط کلر باقی مانده آب شرب با بیماری های عفونی روده ای

یکی از ارکان مهم تامین سلامت یک جامعه، آب شرب ارائه شده به آن جامعه است. هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط بیننتایج حاصل از اندازه گیری کلر باقی مانده آب شرب با میزان بروز و شدت بیماری های عفونی روده ای در بین کارکنان بندر امامخمینی (ره) می باشد.در این مطالعه توصیفی- تحلیلی ارتباط میزان کلر باقی مانده آب شرب بندر امام خمینی (ره) در سال ۱۴۰۰ با تعداد بیماران مراجعه کننده به اورژانس با علائم عفونت روده و شدت بیماری مورد تجزیه و تحلیل گرفت. پارامترهای مورد سنجش شامل میزان کلر باقی مانده زیر ۲ / ۰ ppm (پایین تر از محدوده استاندارد)، میزان کلر باقی مانده بین۲ / ۰ تا ۸ / ۰ ppm (در محدوده استاندارد) و بالاتر از ۸ / ۰ ppm (فراتر از محدوه استاندارد) بود. برای سنجش کلر باقی ماندهآب از قرص DPD استفاده گردید. تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS و آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه و توکی انجامگرفت. نتایج نشان داد که بین شاخص استاندارد کلر باقی مانده آب (۲ / ۰ تا ۸ / ۰ ppm) و پایین بودن میزان کلر باقی مانده آب(زیر ۲ / ۰ ppm) از منظر تعداد مراجعان به اورژانس بندر با علائم بیماری های عفونی روده ای و شدت بیماری ارتباط معنا داروجود دارد .(P<۰.۰۱) بین میزان استاندارد کلر باقی مانده آب (۲ / ۰ تا ۸ / ۰ ppm) و مقدار زیاد آن (بالای ۸ / ۰ ppm) از منظرتعداد بیماران مراجعه کننده در سطح ۰۵ / ۰ ارتباط معنا دار وجود دارد اما از منظر شدت بیماریهای عفونی روده ای ارتباطمعنادار وجود ندارد. با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه تزریق مستمر کلر و کنترل غلظت کلر باقی مانده شبکه توزیع آب درمحدوده استاندارد ۲ / ۰ تا ۸ / ۰ ppm نقش مهمی در از بین بردن پاتوژن ها یا میکروارگانیسم های بیماری زا و پیشگیری ازبروز بیماریهای عفونی روده ای دارد.

کلیدواژه ها:

کلرزنی ، آب شرب ، بیماری های عفونی روده ای