اثر روش پرسلن گذاری بر استحکام برشی باند در رستوریشن های زیرکونیای متصل به پرسلن

سابقه و هدف: در طی سال های اخیر استفاده از کراون های زیرکونیای متصل به پرسلن به دلیل ظاهر زیبا و بالا بودن استحکام افزایش یافته است. پریدگی پرسلن استفاده از کور های زیرکونیایی را محدود کرده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی استحکام برشی باند زیرکونیا به پرسلن درصورت اعمال دو روش پرسلن گذاری لایر (کانونشنال) و پرس می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی ۶۰ نمونه ی مکعبی زیرکونیا به روش نمونه گیری تقسیم تصادفی ساده به ۲ گروه لایر و پرس شده توسط حرارت تقسیم شدند (۳۰=N). در روش پرسلن گذاری پرس، مکعب مومی بر روی مکعب زیرکونیا وکس آپ و در رینگ اینوست (PM investment materal;Vita) شد. رینگ ها در یک کوره جهت حذف موم قرار گرفتند و سریعا از کوره ی Pre-heating به کوره ی press منتقل شده و سرامیک Vita PM۹, translusent ۲M۲P-T (Zahnfabric)) به داخل مولد تزریق شد. به منظور شبیه سازی محیط دهان، نمونه ها تحت ۵۰۰۰ سیکل ترموسیلکینگ قرار گرفتند. اثر روش پرسلن گذاری بر استحکام برشی باند نمونه ها به وسیله ی دستگاه Electromechamial Universal Testing (Machinc k-۲۱۰۴۶ , Walter+ Bai) مورد سنجش قرار گرفت. داده های به دست آمده توسط نرم افزار SPSS(version ۲۲) جمع آوری و با کمک آزمون آماری independent t test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین استحکام برشی باند در گروه پرسلن گذاری به روش پرس برابر با ۷.۳۳± ۲۲.۴۰ مگاپاسکال و در گروه پرسلن گذاری به روش لایر برابر با ۳.۷۶± ۲۰.۵۲ مگاپاسکال بود. یافته های تست برش باند هیچگونه تفاوت معناداری در رابطه با روش پرسلن گذاری نشان نداد (P>۰/۰۵). نتیجه گیری: میزان استحکام برشی باند دو روش پرسلن گذاری لایر و پرس با یکدیگر اختلاف معناداری نداشتند.

کلیدواژه ها:

زیرکونیا ، سرامیک ، استحکام برشی باند ، روش پرسلن گذاری