تاثیر تمرینات ایروبیک بر ادراک از پیری و استقلال عملکردی زنان سالمند چاق دیابتی

دیابت یکی از شایعترین مشکلات سالمندی است که علاوه بر مشکلات فیزیولوژیک، منجر به مشکلات شناختی و رفتاری زیادی از جمله کاهش کیفیت زندگی و مشکلات حرکتی هم میشود. بهبود استقلال در انجام فعالیتهای روزانه زندگی و کاهش نیاز به کمک اطرافیان از موارد قابل توجه سالمندی بویژه در افراد دیابتی است. هدف این تحقیق، بررسی تاثیر تمرینات ایروبیک با شدت پایین بر ادراک از پیری و استقلال عملکردی زنان سالمند چاق دیابتی نوع دوم بود. نمونه ی آماری این پژوهش را ۲۰ زن دیابتی (میانگین سنی ۵۵/۰۵ سال و با میانگین شاخص توده بدنی ۲۸/۰۶ (BMI) کیلوگرم بر متر مربع) عضو کلینیک دیابت شهرستان ایذه (استان خوزستان) و فاقد بیماری خاص تشکیل دادند. آزمودنیهایی که قادر به انجام فعالیتبدنی این تحقیق بودند به صورت هدفمند به دو گروه تجربی ۱۰) نفر) و کنترل ۱۰) نفر) تقسیم شدند. جهت ارزیابی استقلال عملکردی از پرسشنامه بارثل (Barthel) و برای بررسی ادراک سالمندی از پرسشنامه Brief Ageing Perceptions به صورت مصاحبه حضوری قبل و بعد از برنامه تمرینی استفاده گردید. افراد گروه تجربی هفته ای ۳ جلسه و به مدت ۸ هفته، در تمرینات موزون ایروبیک با شدت ۴۰-۶۰ درصد حداکثر ضربان قلب به مدت ۵۰ دقیقه همراه با موسیقی شرکت نمودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرمافزار SPSS ۲۰.۰ و روش تحلیل کواریانس استفاده گردید. نتایج نشان داد ۸ هفته تمرین ایروبیک، باعث کاهش معنی دار ادراک از پیری (P=۰/۰۳) و افزایش معنیدار استقلال عملکردی (P=۰/۰۰۱) زنان سالمند چاق دیابتی نوع دو در مقایسه با گروه کنترل گردید. به طور کلی میتوان گفت، ۸ هفته تمرین ایروبیک میتواند بر بهبود ادراک از سالمندی و استقلال عملکردی زنان سالمند چاق دیابتی نوع دو موثر باشد. بنابراین احتمالا بکارگیری این نوع تمرینات در کنار سایر اثرات مثبت فیزیولوژیک آن، می تواند کیفیت زندگی سالمندان چاق دیابتی را ارتقا دهد.

کلیدواژه ها:

دیابت نوع دو ، تمرین ایروبیک ، ادراک از پیری ، استقلال عملکردی ، زنان سالمند چاق