بررسی تاثیر تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغز (tCES) بر ضربان قلب مبتلایان به دیابت نوع ۲

مقدمه: بسیاری از افراد مبتلا به دیابت، از مشکلات قلبی مانند ضربان قلب بالا نیز رنج می برند. دارا بودن این شرایط با هم،می تواند هر دو را بدتر کند. خود ضربان قلب بالا بر تحمل گلوکز تاثیر می گذارد و در نتیجه، موجب افزایش خطرات دیابت می شوند. به نظر می رسد، یکی از تکنیک هایی که بتواند از طریق برانگیختگی سیستم پاراسمپاتیک، ضربان قلب را کنترل و تعدیل کند، تکنیک تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغز (tCES) است. بنابراین، این پژوهش با هدف تعیین تاثیر تحریک الکتریکی فراجمجمه ای (tCES) بر ضربان قلب مبتلایان به دیابت نوع ۲ انجام گرفته است.روش شناسی: پژوهش حاضر، یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است نمونه پژوهش، شامل ۳۰ بیمار دیابت نوع دو بود که به روش هدفمند از انجمن دیابت شهرستان بناب انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل، جایگزین شدند. گروه آزمایشی در ۱۰ جلسه انفرادی، به مدت ۲۰ دقیقه، تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغز با فرکانس پالس ۰/۵ و ۱۰۰ هرتز، اخذ کردند. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل فشارسنج دیجیتالی Rossmax-S۱۵۰ ساخت کشور سوئیس، و دستگاه Oasis Pro محصول کمپانی Mind Alive کانادا بود. ضربان قلب کل بیماران، قبل از مداخلات و بلافاصله پس از اتمام تحریک الکتریکی فراجمجمه ای مغز، اندازه گیری می شد.نتایج: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که، میانگین ضربان قلب گروه آزمایش نسبت به ضربان قلب گروه کنترل، کاهش معناداری یافته بود .(P<۰/۰۵)نتیجه گیری: نتایج این پژوهش، تلویحات نظری و کاربردی بسیاری در زمینه بهبود وضعیت عملکرد قلب بیماران دیابت نوع ۲ به دنبال کاربرد تکنیک تحریک الکتریکی فراجمجمه ای (tCES)، بهمراه دارد. البته، نیاز به انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه، وجود دارد.

کلیدواژه ها:

ضربان قلب ، تحریک الکتریکی فراجمجمه ای (tCES) ، دیابت نوع ۲