تاثیر متقابل سیلیکون و کادمیوم بر رشد و پارامترهای فیزیولوژیکی گیاهچه های گوجه فرنگی (Solanum lycopersicum)

سیلیکون دومین عنصر فراوان در خاک بوده و به عنوان یک عنصر مفید جهت کمک به رشد گیاهان عالی بخصوص در شرایط تنش های محیط های مطرح است. کادمیوم عنصری غیرضروری و سمی برای رشد و نمو گیاهان می باشد. هدف از این تحقیق بررسی اثر سیلیکون به عنوان بهبود دهنده تنش کادمیوم در گیاهچه گوجه فرنگی (Solanum Lycopersicum) بود. بدین منظور برهم کنش اثر غلظت های مختلف کادمیوم (۰، ۵۰ و ۱۰۰ میکرومولار) و سیلیکون (۰، ۵۰ و ۱۰۰ میلی مولار) در یک طرح آماری کاملا تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه تحقیقاتی دانشکده علوم دانشگاه شیراز سال ۱۳۹۲ بررسی گردید. نتایج نشان داد تنش کادمیوم به صورت معنی داری سبب کاهش رشد گیاه و رنگیزه های فتوسنتزی کلروفیل و کاروتنوئید شد . همچنین افزایش ۹برابری میزان پرولین، ۳/۱۹ درصدی انتوسیانین و ۳/۳۳ درصدی پتانسیل آنتی اکسیدانی کل را به دنبال داشت. میزان پراکسیداسیون لیپید ریشه و اندام هوایی در طی تنش افزایش یافت. استفاده از سیلیکون به صورت معنی داری اثر سوء سمیت کادمیوم را در گیاهچه گوجه فرنگی کاهش داد. این امر هماهنگ با کاهش پراکسیداسیون لیپید در ریشه و اندام هوایی و تحریک فعالیت آنتی اکسیدانی آن ها بود. سیلیکون میزان رشد و رنگیزه های فتوسنتزی نیز به صورت معنی داری در گیاهان تحت تنش کادمیوم بهبود بخشید. در تمام شاخص های مورد بررسی، تیمار ۱۰۰ میلی مولار سیلیکون بیشترین اثر بهبود دهندگی را داشت. بنابراین غلظت ۱۰۰ میلی مولار سیلیکون به عنوان یک بهبود دهنده اثرات سمی کادمیوم از جمله تنش اکسیداتیو در گوجه فرنگی پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

Antioxidant ، Cadmium ، Heavy metal ، Lycopersicum esculentum ، Silicon ، آنتی اکسیدان ، سیلیکون ، فلز سنگین ، کادمیوم ، گوجه فرنگی