بررسی الگوی همه گیرشناسی و جغرافیایی موارد اقدام به خودکشی در شهر مشهد: ۱۳۹۵

مقدمه و اهداف: اقدام به خودکشی یکی از مهم ترین معضلات بهداشت عمومی است. مطالعه حاضر به بررسی الگوی همه گیرشناسی و جغرافیایی اقدام به خودکشی در شهر مشهد در سال ۱۳۹۵ می پردازد. روش کار: در این مطالعه مقطعی اطلاعات پیش بیمارستانی از مرکز اورژانس ۱۱۵ شهر مشهد و سایر اطلاعات از بخش مدارک پزشکی بیمارستان امام رضا به عنوان تنها بیمارستان مرجع جمع آوری گردید. در تجزیه وتحلیل آماری داده ها از روش های مرسوم آماری استفاده گردید. به منظور بررسی چگونگی توزیع جغرافیایی موارد اقدام به خودکشی از آنالیز مکانی در نرم افزار Arc GIS استفاده گردید. یافته ها: در مجموع ۲،۷۸۵ فرد که ۷/۶۴% (۱۸۰۱ نفر) آن ها را زنان تشکیل می دادند اقدام به خودکشی کرده بودند. بیشترین فراوانی اقدام به خودکشی به ترتیب در دو رده سنی ۱۵ الی ۲۴ (۷۹۹ نفر، ۱/۳۹%) و ۲۵ الی ۳۴ سال (۷۲۰ نفر، ۲/۳۵%) بوده است. به طورکلی افراد متاهل (۱۶۳۵ نفر، ۷/۵۸%)، با سطح سواد متوسطه (۸۲۱ نفر، ۵/۲۹%) و شغل خانه دار (۱۱۸۶ نفر، ۶/۴۲%) بیشترین درصد اقدام به خودکشی ها را به خود اختصاص داده بودند. شایع ترین روش اقدام به خودکشی مسمومیت با داروها بود (۱۷۳۶ نفر، ۹/۸۴%). توزیع جغرافیایی اقدام به خودکشی ها نشان داد که بیشترین میزان اقدام به خودکشی در مناطق شمال شرقی و حاشیه شهر مشهد رخ داده است. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد میزان بروز اقدام به خودکشی در گروه سنی جوان و در زنان بسیار بالاتر از سایر گروه ها است. از طرفی میزان بروز اقدام به خودکشی در کل افراد و همچنین به تفکیک زنان و مردان در مناطق جغرافیایی مختلف شهر مشهد متفاوت بود.

کلیدواژه ها:

اقدام به خودکشی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، مسمومیت ، اپیدمیولوژی