تاثیر طرحواره درمانی گروهی بر علائم افسردگی و بهزیستی روانشناختی پرستاران زن

به عنوان بخش مهمی از اعضای تیم مراقبت، پرستاران با استرس شغلی زیادی مواجه هستند که تداوم یافتن این شرایط به افسردگی و کاهش بهزیستی روانشناختی در آنان منجر میشود. درنتیجه پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر علائم افسردگی و بهزیستی روانشناختی در پرستاران انجام شد. مطالعه حاضر به روش نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون انجام شد. جامعه این پژوهش متشکل از تمام پرستاران زن شاغل در بیمارستانهای شهر تبریز در سال ۱۳۹۹بود که از میان آنها ۳۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند (هر گروه ۱۵ نفر). برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه های افسردگی بک (۱۹۸۸) و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی ریف (۲۰۰۲) استفاده شد. داده ها در دو سطح توصیفی (شاخص های گرایش مرکزی و پراکندگی) و استنباطی (تحلیل کوواریانس چندمتغیره) با کمک نرم افزار SPSS-۲۱ تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که در گروه مداخله و در مرحله پس آزمون میانگین و انحراف معیار افسردگی بطور معناداری کاهش و میانگین و انحراف معیار بهزیستی روانشناختی بطور معناداری افزایش یافته بود .(P < ۰.۰۰۱) نتایج نشاندهنده اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر کاهش افسردگی و افزایش بهزیستی روانشناختی در پرستاران بود. بنابراین، بکارگیری این رویکرد در برنامه های آموزشی و درمانی برای پرستاران، توصیه میشود.

کلیدواژه ها:

افسردگی ، بهزیستی روانشناختی ، طرحواره درمانی ، پرستاران