اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی در پیشگیری از آسیب اجتماعی و ویژگیهای شخصیتی نوجوانان

این پژوهش با هدف تبیین راهکارهای پیشگیری از آسیب های اجتماعی به بررسی اثر بخشی۱ آموزش مهارت های زندگی۲ بر ویژگی های شخصیتی نوجوانان دارای آسیب های اجتماعی۳ پرداخته است. بدین منظور از نمونه های در دسترس (مراجعه کنندگان به مراکز مشاوره شهر شیراز) والدین ۴۰ تن از نوجوانان و جوانان گروه سنی ۱۵ تا ۱۹ سال که دست کم دارای سابقه ی ۲ بار اقدام به خودکشی یا شش ماه وابستگی به مواد مخدر۴و یا حداقل تجربه ۲ بار فرار۵از منزل را داشته اند، انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده، مقیاس خودکشی۶ بک، تست خود پنداره ی بک و پرسشنامه ی محقق ساخته سنجش فکر فرار و اعتیاد با اعتبار محاسبه شده (۷۱%) از روش دو نیمه کردن و روایی محتوایی می باشد که در مورد نوجوانان اجرا شد. طرح پژوهشی پیش آزمون - پس آزمون با یک گروه کنترل است. پس از اجرای پیش آزمون، والدین و نوجوانان آنان در گروه های آزمایش و کنترل به گونه ی تصادفی قرار گرفتند و آموزش مهارت های زندگی مشتمل بر مهارت رویارویی ۷، حل مسئله و تصمیم گیری۸، مهارت ارتباطی۹ و خودآگاهی۱۰به مدت ۴ ماه به صورت ۱ جلسه ی ۹۰ دقیقه ای در هفته برای والدین و نوجوانان گروه آزمایش اجرا شد و در گروه کنترل تنها نوجوانان مورد آموزش قرار گرفتند و پس از اتمام آموزش، نوجوانان بار دیگر با ابزارهای پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل نتایج نشان داد که آموزش مهارت های مورد نظر باعث کاهش افکار خودکشی گرایانه در نوجوانان دارای سابقه ی خودکشی می شود، اما در کاهش افکار فرار در نوجوانان دارای تجربه ی فرار موثر نمی باشد و همچنین آموزش مهارت های مورد نظر بر کاهش خود پنداره ی منفی در سه گروه نوجوان مورد نظر موثر بود.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، پیشگیری ، آسیب اجتماعی ، ویژگی شخصیتی