چالش ها و راهکارهای مدیریت جوامع روستایی و محلی در ایران

بررسی سابقه مدیریت روستایی در ایران در طی سالهای گذشته حکایت از آن دارد که به رو ستا و روستایی هنوز باید بهای بیشتری داده شود . تجربیات بدست آمده در زمینه مدیریت روستایی در ایران در سالیان گذشته نشان می دهد که عملا از فقدان یک ساختار مدیریتی قوی رنج می برند ، که نتایج آن تخلیه شدن روستاها، مهاجرت روستاییان، تشدید شدن مسایل و مشکلات شهره ای بزرگ مانند تهران و در نهایت عدم دستیابی به توسعه همه جانبه و پایدار در کشور است چون کارشناسان معتقدند که اگر قرار است ، که توسعه انجام گیرد و مستمر یا پایدار باشد، باید به طور اعم ازمناطق روستایى آغاز شود. باتوجه به اهمیت موضوع، بهبود مشارکت مردم در توس عه روستایی به منظور بهبود شاخصهای تسهیلگری، پایداری، ظرفیت سازی و توانمندسازی جوامع محلی در مدیریت روستایی ضروری است . در ا ین راستا و با عنا ی ت به شکل گیری نهادهایی مانند شوراهای اسلامی روستا و دهیاری ها در روستاها ی کشور، محلی کردن مدیریت روستا به منظور دست یابی به مدیریت پایدار روستایی و بهره گیری از ظرفیت جوامع روستایی نیز بایستی مورد توجه واقع گردد . هدف از ا ین مقاله کهبه صورت اسناد ی و کتابخانه ا ی صورت گرفته، توجه به نقش دولت در انگاره ها ی جدید توسعه، تحلی ل تطبیق ی از شر ایط سایر کشورها در زم ینه مد یریت جوام ع مح لی و در نها یت بررس ی نارس اییهای مد یریت روست ایی در ا یران به منظور ارا ی ه ی ک چارچوب مفهوم ی به منظور تقو یت مد یریت روست ایی و محل ی در ا یران م ی باشد . ایجاد وتقویت شبکه های محلی روستایی نمی تواند به وسیله فشار قانون انجام پذیرد بلکه به پبش زمینه هایی مانند فر د سازی، درگیری، ائتلاف و همکاری ن یازمند است. در این دورنما توسعه محلی یک فرآیند چند بعدی است، که به طور متغیر عمل می کند ز ابعاد کلیدی آن شامل فاکتورهای اقتصادی، فاکتورهای تکنولوژیکی، فاکتورهای جغرافیایی، فاکتورهای زیرساختی، فاکتورهای فرهنگی و فاکتورهای نه ادی است . هویت محلی زیربنای مدیریت محلی و مدیریت محلی ابزار اصلی توسعه پایدار روستایی به شمارمی روند

کلیدواژه ها:

توسعه روستایی ، مدیریت جوامع محلی ، شوراهای روستا ، دهیاری