بررسی اثر ضدقارچی اسانس چند گیاه دارویی در کنترل قارچ Rhizopus stolonifer عامل پوسیدگی نرم روی میوه توت فرنگی

برای کنترل آلودگی های قارچی محصولات باغبانی گاهی از محلول های قارچ کش استفاده می شود که برای سلامت انسان مضر هستند. هدف از این تحقیق بررسی اسانس های ضدقارچی چند گیاه دارویی در کنترل این قارچ ها و جایگزین کردن آنها به جای قارچ کش های شیمیایی بود. مهمترین قارچ بیماری زا در دوره پس از برداشت توت فرنگی، Rhizopus stolonifer است که برای کنترل آن، اثر ضدقارچی اسانس های مرزه (Satureja hortensis)، آویشن شیرازی (Zataria multiflora)و زنیان (Carum copticom) مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش به دو صورت in vitro و in vivo انجام شد. اسانس ها با غلظت های ۱۰۰۰۰، ۲۰۰۰، ۱۰۰۰، ۵۰۰، ۳۰۰، ۲۰۰ و ۱۰۰ پی پی ام در محیط کشت PDA و روی میوه های توت فرنگی برداشت شده علیه قارچ Rhizopus انجام شد. آزمایش in vivo شامل ۶ تیمار (۳ اسانس، ۱ قارچ کش و ۲ شاهد) و هر تیمار شامل سه تکرار و هر تکرار شامل ۵ عدد میوه (حدود ۷۰ گرم) بود. میوه ها را پس از ضد عفونی سطحی در سوسپانسیون ۱۰۶ (اسپور در میلی لیتر) Rhizopus به طور جداگانه فرو برده و بعد در سوسپانسیون ۳ اسانس ذکر شده و قارچ کش ایپرودیون + کاربندازیم ۵/۵۲% (پودر وتابل) فرو برده شد و در شرایط حرارت اتاق حدود ۱ ± ۲۴ درجه سانتی گرادقرار گرفت. نتایج آزمایش روی آگار نشان داد که غلظت مهارکننده رشد میسلیوم قارچ ریزوپوس برای مرزه و زنیان ۳۰۰ پی پی ام و برای آویشن شیرازی ۵۰۰ پی پی ام بود. همچنین نتایج آزمایش در شرایط in vivo نشان داد که بیشترین میزان آلودگی به ترتیب در اسانس شاهد، سپس زنیان، آویشن شیرازی و مرزه بود.

کلیدواژه ها:

توت فرنگی ، پوسیدگی نرم ، اسانس ، مرزه ، آویشن شیرازی ، زنیان ، Rhizopus stolonifer