اندازه گیری شاخص سالمندی فعال و تعیین کننده های فردی مرتبط با آن در شهر تهران

زمینه و هدف:مفهوم "سالمندی فعال" فرایندی است که دستیابی به حداکثر فرصتهایی برای سلامت، مشارکت و امنیت سالمندان را در راستای ارتقای کیفیت زندگی آنها فراهم م یسازد . مطالعه حاضر با هدف اندازه گیری شاخص سالمندی فعال در سطح فردی و بررسی عوامل فردی مرتبط با آن در شهر تهران انجام گرفت.روش کار:این مطالعه کمی مقطعی و جامعه محور بر روی ۵۹۰ نفر از سالمندان بالای ۵۵ سال شهر تهران با استفاده از ابزار شاخص سالمندی فعال (AAI) که دارای ۴ حیطه و ۲۲ مولفه میباشد، ازطریق مصاحبه حضوری با سالمندان، انجام شد. برای تعیین وجود، نوع و شدت ارتباط بین ویژگیهای افراد و نمره AAI آنها از آزمون رگر سیون خطی چند سطحی در نرم افزار STATA استفادهشد. نتایج: میانگین نمره AAI ، ۸ / ۲۶ از حداکثر نمره ۱۰۰ برای کل سالمندان محاسبه شد. نتایج نشان داد که سالمندان زن، مسنتر، فقیرتر، آنهایی که تنها زندگی میکنند و آنهایی که خانواده های پر جمعیت تر دارند نسبت به سالمندان مرد، جوانتر، پردرآمد، سالمندانی که با دیگران زندگی میکنند و کسانی که دارای خانوادههای کم جمعیت تر هستند، بطور معنیداری نمره پایین تری در شاخص سالمندی فعال دارند.نتیجه گیری: باتوجه به نتایج مطالعه، بطور کلی سالمندان ایرانی و بویژه زنان سالمند، سالمندی نسبتا غیر فعالی را بخصوص در حیطه زندگی ایمن، سالم و مستقل و حیطه ظرفیت و توانمندسازی محیط تجربه میکنند و با توجه به سرعت بالای پیری جمعیت در ایران، فراهم کردن بستر سالمندی سالم و فعال یک اولویت اجتناب ناپذیر و محتوم می باشد.

کلیدواژه ها:

سالمندی ، شاخص سالمندی فعال ، عوامل فردی ، شهر تهرا ن