مقایسه اقتصادی روش مرسوم پروار با تغذیه خزشی در بره های نر افشاری

زمینه مطالعاتی: پرواربندان بره به علت عدم اطلاع از روش مناسب پروار، سود کمتری دریافت می کنند همان طور که در پرورش جوجه های گوشتی مرسوم است جیره پیش دان حاوی پروتئین وانرژی زیاد به جوجه های تازه تفریخ شده اختصاص می یابد و هرساله از تعداد فاصله بین روز تفریخ و کشتار کاسته می شود، لذا همین روش می تواند در بره های تازه متولد شده با دریافت خوراک خزشی مورد آزمون قرارگیرد. هدف: انتخاب روش مناسب پروار و رساندن بره ها به وزن کشتار در حداقل زمان ممکن، کاهش هزینه پرورش دام و خروج دام اضافی از مرتع بود. روشکار: ۵۱ راس بره نر افشاری از بدو تولد در قالب طرح کاملا تصادفی نا متعادل به ۴ تیمار شامل تیمار اول: شیرمادر+ یونجه+ مرتع (شاهد مرسوم بدون پروار بصورت پرورش نیمه متمرکز یا CONT-UF)، تیمار دوم: شیر مادر+ یونجه+ مرتع سپس دریافت جیره پرواری (شاهد مرسوم پرواربندی شده بصورت پرورش نیمه متمرکز یا CONT-F)، تیمار سوم: شیر مادر+ تغذیه خزشی (حاوی پروتئین قابل متابولیسم زیاد بصورت پرورش متمرکز یا HMP) و تیمار چهارم: شیر مادر+ تغذیه خزشی (حاوی پروتئین قابل متابولیسم کم اما دارای لیزین و متیونین محافظت شده شکمبه ای بصورت پرورش متمرکز یا LMP+LMRP) اختصاص یافتند. نتایج: اثر تغذیه خزشی بر افزایش وزن روزانه بره ها معنی دار بود (۰۰۰۱/۰=P). مقدار ماده خشک مصرفی بین تیمارهای آزمایشی معنی دار و بیشترین آن مربوط به تیمار CONT-F بود (۰۰۰۱/۰=P). ضریب تبدیل غذایی در تیمار های شاهد به طور معنی دار افزایش و بیش ترین ضریب تبدیل غذایی در تیمار CONT-F بود(۰۰۰۱/۰=P). بازده لاشه در تیمار CONT-UF کاهش معنی دار یافت(۰۰۰۱/۰=P). بیشترین سود در تیمار LMP+LMRP وجود داشت و زیان در تیمار CONT-F مشاهده شد (۰۰۰۱/۰=P). نتیجه گیری نهایی: بر اساس محاسبات اقتصادی، تیمار LMP+LMRP روش بهتری برای پروار بندی بره تشخیص داده شد.

کلیدواژه ها:

بره ، پروار ، خزشی ، لیزین ، متیونین