تاثیر سطوح مختلف نیتروژن بر زیست توده و فراوانی علف های هرز در کشت مخلوط ریحان و سورگوم

به منظور ارزیابی اثر الگوهای مختلف کشت و سطوح مختلف نیتروژن بر زیست توده و فراوانی علفهای هرز در کشت مخلوط دو گیاه ریحان و سورگوم علوفهای این آزمایش به صورت کرتهای خرد شده و در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی باچهار تکرار طی دو سال زراعی اجرا شد. کرتهای اصلی شامل چهار سطح تغذیه ای (کود زیستی (ازتوباکتر+ آزوسپیریلوم)، کود شیمیایی 100 درصد کود اوره، کود تلفیقی 50 درصد کود اوره+ ازتوباکتر+ آزوسپیریلوم) و شاهد (بدون کود)) و کرتهای فرعی شامل هشت الگوی مختلف کاشت (کشت خالص سورگوم با وجین علف های هرز ، کشت خالص سورگوم بدون وجین، کشت خالص ریحان با وجین، کشت خالص ریحان بدون وجین، کشت 100 درصد سورگوم25 + درصد ریحان، کشت 100درصد سورگوم50 + درصد ریحان، کشت 100 درصد سورگوم75 + درصد ریحان و کشت 100 درصد سورگوم100 + درصدریحان) بود. بر اساس تجزیه مرکب و مقایسه میانگین دو سال، کمترین زیست توده علفهای هرز در کشت خالص ریحان بدون وجین و کشت خالص سورگوم و افزایش 100 درصد ریحان به دست آمد. با افزایش درصد ریحان در تمام تیمارهای کشت مخلوط، وزن خشک و فراوانی علفهای هرز کاهش یافت. تمام تیمارهای کشت مخلوط در تمام سطوح کودی نسبت برابری زمین بیش از یک نشان دادند. کشت خالص سورگوم و افزایش 100 درصد ریحان در تلفیق کود زیستی به همراه 50 درصد کود شیمیایی بیشترین نسبت برابری را در بین تیمارهای مختلف دارا بود.

کلیدواژه ها:

ریحان ، سورگوم ، کشت مخلوط ، کود زیستی