حق حاکمیت بر منابع طبیعی و جایگاه آن در عدالت و حقوق بین الملل

هدف اصلی این مقاله پرداختن به نقش حاکمیت بر منابع طبیعی و اهمیت اعمال عدالت در حفاظت از محیط زیست بین المللی است، اگرچهبه اعمال این مساله در سطح دولت و جامعه نیز اشاره خواهد شد. به عنوان مقدمه تفاسیری از عدالت و حقوق بین الملل محیط زیست و نقشحاکمیت در اجرای این عدالت بیان می شود. این تفاسیر نشان می دهند که عدالت نه تنها در برگیرنده ی نرم ها، قواعد و نهادهایی که آنها بهواسطه شان اجرا می شوند پنداشته می گردد، بلکه هر دو اصل بنیادین انصاف و برابر نگری را نیز در اجرای قواعد به نحوی که یک گروه درجامعه به طورغیرمنصفانه بهره مند یا محروم نگردد دربر می گیرد. در سطح بین المللی جامعه مورد نظر، جامعه بین المللی تشکیل شده ازدولت های دارای حاکمیت مستقل است. اگر این دیدگاه از عدالت را در سطح بین الملل اعمال کنیم ، می بینیم که تضمین عدالت محیط زیستیبین المللی صرفا مساله ی توسعه ی استانداردهای بین المللی برای حفاظت از محیط زیست نیست. اجرای قواعد و مقررات ممکن است نتایجعادلانه ای به دست ندهند و در این هنگام است که ملاحظات انصاف و برابر نگری حائز اهمیت می شوند. در سطح ملی، دولتها بایستی تضمینکنند که قوانین حاکم بر حفاظت از محیط زیست به گونه ای اعمال شود که عدالت به طور مساوی برای همه اعضای جامعه تضمین گرددواجرای آنها منصفانه باشد.در سطح بین الملل، واقعیات سیاسی، اقتصادی و اکولوژیک به این معنی است که دستیابی به نظم بین المللی مبتنیبر انصاف و برابر نگری در رابطه با محیط زیست آسان نیست و تلاش های جامعه بین الملل برای حل این مساله بررسی می شوند.

کلیدواژه ها:

عدالت ، حق حاکمیت ، حفاظت از محیط زیست ، حقوق بین الملل