طلاق به درخواست زوجه در حقوق مدنی ایران و فرانسه

در نظام های حقوقی، موضوع از ازدواج با اراده دو زن و مرد، به عنوان معماران نفیس اجتماع بشری، طرحی و ساخته می شود. دوام و بقاء این ساخته، مستلزم رعایت تکالیفی از سوی طرفین و یا پایدار بودن شرایط خاصی است که عدم پایبندی به این تکالیف و یا ناپایداری این شرایط سببی برای انحلال یا از بین بردن این نهاد حقوقی ایجاد می کند که بعضا به اراده مرد یا زن و یا با تراضی طرفین اعمال می گردد. در نظام حقوقی ایران، مرد می تواند با رعایت شرایط مقرر در قانون با مراجعه به دادگاه، تقاضای طلاق همسرش را بنماید؛ اما این حق به صورت مطلق برای زن در نظر گرفته نشده و شرایط خاصی برای او در نظر گرفته شده است که از آن جمله میتوان به غیبت زوج، ترک انفاق، عسرو حرج وغیره، اشاره نمود امادر قانون فرانسه، حق طلاق برای زوجین در نظر گرفته شده و هریک از زوجین به طور مساوی از حق طلاق برخوردار می باشند. البته برای استفاده از این حق، شروطی در نظر گرفته شده که رضایت مقابل، پذیرش اصل شکست ازدواج (پیشنهاد طلاق) لطمه ی غیر قابل جبرانی که در پیوند ازدواج به وجود می آید. تخریب قطعی رابطه ی زناشویی و تقصیر از جمله این شروط است. در این پایان نامه، شباهت ها تفاوت ها در اسباب و موجبات، تشریفات و آثار طلاق در دو نظام حقوقی ایران و فرانسه، بررسی شده است تا شاید بتوان تا با بررسی تطبیقی قوانین این دو کشور به راه های مناسب تری برای اعمال حق طلاق زن در جامعه ایران رسید.

کلیدواژه ها:

طلاق ، اراده مرد ، اراده زن ، توافق ، سبب