درون پوشانی کردن ترکیبات زیست فعال بوسیله خشک کن پاششی

در سال های اخیر استفاده از ترکیبات زیست فعال مانند ویتامین، پروبیوتیک ها و آنتی اکسیدان ها گسترش یافته است. این ترکیبات به افزایش سلامتی و جلوگیری از بیماری ها کمک می کنند. مولکول های زیست فعال و سلول های زنده ی زیست فعال هر دو زیست فعال (پروبیوتیک ها) محسوب می شوند. در مواد غذایی چون در طی فرایند و نگهداری یا در هنگام مصرف و عبور از سیستم گوارشی، قبل از نقطه ی مورد نظر تخریب می شود. کپسوله کردن برای این ترکیبات الزامی است. کپسوله کردن نه تنها بقا را افزایش می دهد، بلکه مهمتر از آن باعث محافظت از مواد زیست فعال تا لحظه ی رسیدن به نقطه ی هدف می شود. روش های مختلفی برای کپسوله کردن ترکیبات زیست فعال استفاده می شود. رایج ترین فن آوری های اعمال شده شامل امولسفیه کردن، خشک کردن اسپری و خشک کننده اسپری، خشک کن سرمایشی بستر سیال، پوشش دادن و اکستروژن است. که از میان این روش ها، خشک کردن اسپری برای این ترکیبات قابلیت بیشتری دارد. استفاده از این تکنیک همچنین باعث اصلاح خصوصیات مختلف ماده، سهولت حمل و نقل آن، محافظت و نگهداری مواد مغذی و عناصر مفید غذاها و تحویل این مواد در ارگان های مورد نظر در بدن می شود. در این پژوهش به بررسی پارامترهای مختلف درون پوشانی همچون جنس مواد دیوار، نسبت هسته، به دیوار و ... و تاثیر پارامترهای مختلف فرایند اسپری خشک در بازدهی درون پوشانی پرداخته شده است. مطالعات نشان می دهد که دمای خوراک در طی اسپری خشک بسیار کمتر از دمای حباب خشک است و همین امر باعث استفاده از خشک کن پاششی برای ترکیبات زیست فعال شده است. از میان حامل های مختلفی که برای درون پوشانی کردن استفاده می شود، می توان به صمغ عربی، مالتودکسترین و انواع نشاسته های اصلاح شده برای افزایش بازدهی درون پوشانی اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

درون پوشانی کردن ، خشک کن پاششی ، ترکیبات زیست فعال