کاربرد نانو ذرات مس در تغذیه آبزیان

امروزه صنعت آبزی پروری، نقش حیاتی در تامین غذای مورد نیاز کشور و تحقیق امنیت غذایی را ایفا می کند و به عنوان یکی از مهمترین بخش های اقتصادی کشور محسوب می شود. البته توسعه روزافزون این صنعت، همواره با مشکلاتی نظیر تغییر کیفیت آب، شیوع بیماری ها و مشکلات تغذیه ای روبه رو بوده است؛ از این رو باید جهت افزایش رشد و بازدهی تغذیه و همچنین یافتن روش ها و ترکیبات ضد باکتریایی طبیعی و غیر آلی جهت کنترل عوامل بیماری زا به بررسی روش های نوین پرداخت. در این راستا فناوری نانوذرات فرصت مناسبی را در این زمینه به وجود آورده است که بایستی مزیت ها و معایب آن را توام با هم درنظر گرفت. چرا که این تکنولوژی هنوز در ابتدای راه می باشد. عنصر مس به عنوان یک ماده معدنی ضروری در تغذیه آبزیان به حساب می آید و وابستگی واکنش های فیزیولوژیک رشد آبزی به فالیت آنزیم های حاوی مس، نیاز مداوم به مس در جیره غذایی را الزامی می کند. بر اساس مطالعات ارائه شده، مس آلی یا مس به فرم نانوذرات در مقایسه با مس معدنی زیست فراهمی بیشتری دارد و اگر اندازه ذرات مولکول های بزرگ مس به اندازه ذرات نانو کاهش یابند، مولکول های کوچک به آسانی می توانند از روده جذب شده و در نتیجه گوارش پذیری مس در دستگاه گوارش افزایش می یابد. همچنین برخلاف آنتی بیوتیک ها و مواد شمیایی مورد استفاده که باعث ایجاد حساسیت در آبزی بیماری و یا ایجاد مقاومت ناشی از جهش در عامل بیماری زا می شود، به نظر می رسد نانوذرات، ضد میکروارگانیسم هایی پایدار هستند که سبب ایجاد مقاومت در عوامل بیماری زا نمی شوند. از طرف دیگر لازم به ذکر است که انواع نانوذرات همانند نانوذرات مس بر اساس مقادیر آنها در فرآیندهای زیستی به عنوان محرک و یا بازدارنده رشد و ایمنی عمل می کنند، لذا باید به میزان کاربرد آنها در جیره غذایی و آستانه سمیت آنها در آبزیان مختلف توجه ویژه ای شود.

کلیدواژه ها:

نانوذرات ، مس ، آستانه سمیت ، رشد ، ایمنی ، آبزیان