احکام فقهی بغی، محاربه و فساد فی الارض

بغی، محاربه و افساد فی الارض که از جمله جرایم علیه امنیت محسوب می شوند، از لحاظ ماهیت وشرایط تحقق با هم تفاوت دارند، زیرا بغی جزء جرایم تعزیری است و در واقع باغی کسی است که علیه امام معصوم یا نائب خاص و یا نائب عامش خروج کند و از فرمان او سر پیچی نماید، در حالی که محاربه و افساد فی الارض جزء جرایم حدی اند و محارب کسی است که به قصد ایجاد رعب و وحشت در مردم دست به اسلحه ببرد و از این طریق مرتکب افساد روی زمی گردد . بنابرای ،اسلحه کشیدن و قصد ایجاد رعب و وحشت از شرایط اصلی تحقق جرم محاربه تلقی می گردند و افساد فی الارض که البته غیر از محاربه می باشد و در فقه وحقوق جزای ایران به عنوان یک نهاد جزایی به آن تصریح شده است، اقدام علیه امنیت است ولوا ینکه از اسلحه استفاده نشده باشد .و در خصوص احکام هر کدام از جرایم مذکور باید بیان نمود که قانون گذار مجازات محارب و مفسد فی الارض را یکی از چهار مجازات ، قتل یا اعدام ، مصلوب کردن، قطع دست و پا به صور خلاف و تبعید می داند در صورتی که در مجازات بغمی، هر چندبغات بابت آنچه ضمن شورش وجنگ انجام داده باز خواست نمی شود (اعم از صدمات مالی و جانی) اما حاکم حق دارد آنها را بابت عدم اطاعت وشورش تعزیر کند.

کلیدواژه ها:

محاربه ، افساد فی الارض ، بغی ، جرم سیاسی