اثربخشی مداخله مبتنی بر بخشودگی بر کیفیت زندگی و سلامت عمومی مادران کودکان مبتلا به اوتیسم

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخله مبتنی بر بخشودگی بر کیفیت زندگی و سلامت عمومی مادران کودکان مبتلابه اوتیسم شهر تهران در سال 1396 انجام گرفت. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه مادران کودکان مبتلا به اوتیسم مراکز آموزشی و کاردرمانی در حوزه اوتیسم شهر تهران بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش ) 15 نفر( و کنترل ) 15 نفر( قرارداده شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 75 دقیقه ای تحت آموزش مداخله مبتنی بر بخشش قرار گرفتند و گروه کنترل در لیست انتظار ماندند. روش جمع آوری داده ها بر اساس پرسشنامه استاندارد سلامت روان گلدبرگ ) 1972 ( و پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی انجام گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات بهدست آمده از اجرای پرسشنامهها از طریق نرم افزار SPSS20 در دو بخش توصیفی و استنباطی )تحلیل کوواریانس( انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که مداخله مبتنی بر بخشودگی تاثیر معناداری بر افزایش کیفیت زندگی و مولفه های آن )سلامت جسمی، سلامت روان، روابط اجتماعی و سلامت محیطی( در مادران کودکان مبتلا به اوتیسم داشته است. همچنین مداخله مبتنی بر بخشش درمانی تاثیر معناداری بر سلامت عمومی و مولفه های آن )اضطراب و بی خوابی، نارساکنش وری اجتماعی، افسردگی و نشانه های جسمی( در مادران کودکان مبتلا به اوتیسم داشته است. بنابراین می توان از آموزش برنامه بخشودگی برای افزایش کیفیت زندگی و سلامت عمومی مادران کودکان مبتلا به اوتیسم استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

بخشودگی ، کیفیت زندگی و سلامت عمومی ، اوتیسم