بررسی روند بیابان زایی دشت کاشان با استفاده از مدل IMDPA با تاکید بر معیار اقلیم

خشک سالی یکی از مخرب ترین بلایای طبیعی است که در مناطق مختلف ایران اغلب اتفاق می افتد. در این پژوھش به منظور پایش بیابان زایی دشت کاشان از چھار شاخص بارش، خشکی ترانسو، تداوم خشکسالی دھک دوم و بارش استاندارد (SPI) استفاده شد. بعد از آماده سازی داده ھا با استفاده از جدول امتیازدھی مدل IMDPA ھر یک از معیارھا به صورت لایه ھای اطلاعاتی وارد محیط نرم افزار ArcGIG9.3 شد. سپس با به کارگیری روش کریجینگ، چھار شاخص فوق الذکر، ناحیه بندی شده و نقشه ھای ھر شاخص برای سه دوره 1990-1975 و 2000-1991 و 2010-2001 تھیه گردید. در نھایت با استفاده از میانگین ھندسی، نقشه ھای تھیه شده سه دوره مطالعاتی، با ھم ادغام شده و با قرار دادن لایه ھای امتیازدھی شده چھار شاخص مذکور، نقشه نھایی بر اساس مدل IMDPA از اقلیم دشت کاشان تھیه گردید. نتایج تحقیق نشان داد که معیار بارش استاندارد (SPI) با ارزش عددی 2/99 بیشترین تاثیر و معیار تداوم خشکسالی دھک دوم با ارزش عددی 0/14 کمترین تاثیر را در بیابان زایی منطقه دارد. ھمچنین معیارھای خشکی ترانسو و بارش به ترتیب با ارزش ھای عددی 2/97 و 2/59 شدت بیابان زایی متوسط را نشان می دھند. در مجموع می توان گفت روند بیابان زایی از منظر معیار اقلیم رو به گسترش می باشد. به طوری که در چنین شرایطی، وقوع بیابان زایی با شدت بیشتر در دھه ھای آتی دور از انتظار نخواھد بود.

کلیدواژه ها:

خشکی ترانسو ، بارش استاندارد شده ، بیابان زایی ، IMDPA ، کاشان