مطالعه تطبیقی خاص گرایی های حقوقی در قبال حقوق بین الملل: معافیت گرایی امریکایی در برابر کثرت گرایی اتحادیه اروپایی

عام گرایی به معنای اجرای قواعد حقوق بین الملل به صورت یکسان بر همگان است. در مقابل،خاص گرایی بیانگر حالتی است که در آن، دولت یا موجودیت به دنبال اجرای ارزش ها وهنجارهای خاص خود است، هرچند مغایر قواعد عام تلقی شود دولت یا موجودی. خاص گرا بهدنبال تعریف اسباب و شیوه هایی است که به واسطه آنها، در مواردی که حقوق بین الملل رامغایر منافع و ارزش های خود یافت، بتواند از سیطره حقوق بین الملل خارج شود یا آن را بهسمت خود متمایل کند. اتحادیه اروپا و دولت ایالات متحده امریکا به منزله دو بازیگر مهم درعرصه بین الملل، با اتخاذ مواضع و شیوه های عمل متفاوت از قواعد عمومی، رویکردخاص گرایانه ای را در قبال حقوق بین الملل نهادینه کرده اند. امریکا و اتحادیه در رویکردخاص گرایانه خود از شیوه های مشابهی بهره می برند؛ شیوه هایی همانند کاربست معیار دوگانه،استفاده از تعبیر جایگزین و یکجانبه گرایی خاص گرایی امریکایی مبتنی بر حاکمیت. گرایی واتکا به قدرت نظامی است؛ همین مسیله منجر شده است تا ویژگی معافیت گرایی در رویکرد امریکایی، جایگاه ویژه ای یابد در مقابل، اتحادیه اروپایی با تاکید بر استقلال نظم حقوق اتحادیه و کثرت گرایی حقوقی، خاص گرایی هدفمند و معتدلی را از خود به نمایش گذاشته است. نوشتار حاضر با تبیین وجوه تشابه و افتراق امریکا و اتحادیه اروپا، ضمن رد خاص گرایی ناموجهدر حقوق بین الملل، رویکرد و عملکرد اتحادیه را معتدل تر ارزیابی می کند.

کلیدواژه ها:

خاص گرایی حقوقی ، عام گرایی حقوقی ، کثرت گرایی حقوقی ، معافیت گرایی ، معیار دوگانه