طراحی لبه آب هویتمند با ارتقاء حس مکان و ایجاد سرزندگی ( نمونه موردی پل سلجوقی کرج)

کرانه آب به مثابه فضای شهری در نقاط مختلف دنیا به عنوان یکی از مناطق استراتژیک و پراهمیت محسوب می گردد و به مثابه اندام های شهری ، پیونددهنده انسان – شهر - طبیعت بوده است. فضاهای مجاور کرانه های آبی، موقعیت فضایی برجسته و منحصربه فردی را ایجاد می کند که نقش عمده ای در ارتقا کیفیت بصری، محیطی و اجتماعی شهرهای مجاور آب دارند. پتانسیل های طبیعی موجود این فضاهای باارزش باعث تمرکز زیاد در راستای طراحی و استفاده بهینه از آن ها شده است. اما متاسفانه گسترش بی رویه شهرها این ثروت را مورد هجوم قرارداده است. بعضا بستر رود-دره ها به جای آنکه به عنوان یک فضای شهری دلپذیر و سرزنده مورداستفاده قرار گیرد به عنوان یک فضای زاید ، غیرقابل استفاده ، خطرناک، ناامن ، متروکه و بازمانده شهری به حساب می آید به طوری که با تبدیل شدن آن ها به کانال بتنی، باعث افول چشم اندازها و ارزش های بصری و ایجاد منظره شهری هولناک شده است . رود-دره واقع در ورودی شهر کرج نیز از این آسیب دور نمانده است و علیرغم وجود آب در چند ماه از سال و موقعیت خاص قرارگیری خود - واقع شدن در ورودی شهر و نزدیکی به مسیر جاده چالوس- قابلیت تبدیل به فضایی مطلوب و مکانی دل نشین برای گردشگری و گذراندن اوقات فراغت را دارد. ازاین رو برای دست یابی به یک طراحی موفق نیازمند شناخت معیارهای طراحی در این محدوده ها امری ضروری می باشد. لذا در این پژوهش تلاش شده است با توجه به تجارب جهانی موفق انجام شده در این زمینه ضوابط و معیارهای طراحی که باید در این فضاها رعایت شود استخراج گردد . در این تحقیق به مطالعه وضع موجود و تجزیه وتحلیل رود فصلی کرج پرداخته و بر اساس پتانسیل ها و محدودیت ها، فرصت ها و تهدیدها به ساماندهی آن پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

لبه آب ، هویت ، حس مکان ، سرزندگی ، کرج ، پل تاریخی