بررسی تاثیر آلودگی صوتی بر سلامت عمومی و روانی شهروندان سمنان

آلودگی صوتی، یکی از مهم ترین آلاینده های محیطی است که ابعاد مختلف سلامتی انسان را به مخاطره می اندازد. بدین منظور این تحقیق به ارتباط میان این آلودگی و عوارض ناشی از آن در ابعاد جسمانی و روانی پرداخته است. ابتدا میزان آلودگی صوتی وسایل نقلیه در خیابانهای اصلی شهر سمنان با استاندارد ایران در سال 1382-1381 مقایسه شد. نتایج مبین این مطلب است که کلیه ی مناطق اندازه گیری از لحاظ استاندارد ایران، جزء مناطق مسکونی تجاری بوده و از نظر میزان آلودگی صوتی، استاندارد بالاتر (60 دسی بل) هستند. سپس با روش بررسی پرسشنامه ای، میزان و نوع عوارض آلودگی صوتی ناشی از وسایل نقلیه و وضعیت عمومی شهروندان بررسی شد. گروه های مختلف از نظر میزان شدت صدای محیط و عوارض عمده ی آلودگی صوتی از جمله اختلال در تمرکز حواس، اختلال در گفتگو، اختلال در خواب، هیجان و اضطراب، سر درد و سرگیجه، خستگی زودرس و ضعف عضلانی مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین در پرسشنامه ی GHQ، ابعاد مختلف سلامت عمومی در بین 4 گروه گوناگون شامل کارکنان دانشگاه سمنان، مغازه داران در خیابان های پر تردد، مغازه داران در خیابان های خلوت و ماموران راهنمایی و رانندگی مورد پرسش قرار گرفت. در این بررسی، از 254 فرد پرسش شونده، 200 پرسش نامه قابل استناد بود. تحلیل نتایج نشان داد که از لحاظ میزان شدت صدای ترافیک و عوارض صوتی در کلیه ی گروه های پرسش شونده، ماموران راهنمایی و رانندگی بیش ترین گروه متاثر از صدای ترافیک و دانشگاهیان، کم ترین افراد از لحاظ تاثیر صدای ترافیک بودند و همچنین از لحاظ وضعیت سلامت عمومی در مورد افسردگی و نمرهی کلی میان گروه های مختلف، تفاوت معنی دار در سطح احتمال 0 / 05 مشاهده شد؛ ولی در سایر زیر مقیاسها (نشانه های بدنی، اضطراب و بی خوابی، نارساکنش وری اجتماعی) بین گروه های مختلف تفاوت معنی داری در سطح احتمال 0 / 05 وجود نداشت. در نظر سنجی کلیه ی گروه ها، صدای موتور سیکلت، به عنوان آزار دهنده ترین صدای ترافیک در بین شهر معرفی شد.

کلیدواژه ها:

آلودگی صوتی ، سلامت عمومی ، پرسشنامهی GHQ حقوق محیط زیست ، حقوق ایران