تاثیر هیدروژیومورفولوژی حوضه آبریز دیواندره بیجار بر منابع آب سطحی

با توجه به چگونگی شکل گیری رواناب های سطحی در یک حوضه آبریز، روش های که بتواند هیدروگراف سیل را با در نظر گرفتن شرایط هیدرولوژیکی موجود در حوضه آبریز نشان می دهد حایز اهمیت است، به عبارتی دیگر برآورد هیدروگراف سیل، مقدار رواناب و ارزیابی عواملی از قبیل ویژگی شبکه زهکشی ( انشعابف تراکم و ... )، شرایط فیزیکی حوضه ( ارتفاع، شیب، پوشش گیاهی و ... )، اولین و مهمترین قدم در طراحی و اجرای طرح های هیدرولوژیکی به شمار می آید. در این تحقیق حوضه مورد مطالعه، که جز سرشاخه های رودخانه قزلااوزن است، با استفاده از نرم افزارهایی از قبیل WMS، GIS مورد استفاده قرار گرفت. نتایج با توجه به دو فاکتور نسبت انشعاب و تراکم آبراهه حوضه به ترتیب دارای پتانسیل رواناب زیاد و کم می باشد. زمان تاخیر با استفاده از رابطه سازمان حفاظت از منابع طبیعی آمریکا 15 ساعت به دست آمد زمان تمرکز با استفاده از روابط کرپیچ و سازمان حفاظت از منابع طبیعی آمریکا به ترتیب 23 و 25 ساعت به دست آمد بدین معنی که حدود یک شبانه روز طول می کشد تا آب سطحی از دورترین نقطه حوضه به خروجی آن برسد. در کل مقدار رواناب یا ارتفاع رواناب یا ارتفاع رواناب حوضه با توجه مقدار بارندگی سالانه ایستگاه زرینه اوباتو 395 میلی متر در سال، 184.15 میلی متر به دست آمد در واقع میزان رواناب حوضه دیواندره بیجار تقریبا نصف بارندگی حوضه می باشد.

کلیدواژه ها:

هیدروژیومورفولوژی ، حوضه دیواندره ، بیجار ، آب سطحی