بارقه های مقاومت و پایداری در اشعار مظفر النواب

مظفر النواب شاعر معاصر عراقی، شاعری است متعهد و مقاوم که گرایش چپ داشته و مدت ها عضو حزب کمونیستعراق بود، ولی او سرانجام از اعماق دلش به یقین می رسد که آرمان های مقاومش با منش مبارزاتی این حزب همخوانی ندارد،لذا از آن جدا شده و عملکرد سران آن را توبیخ می کند، ولی وی همیشه شاعری متعهد به مقاومت و پایداری در راه نجاتوطن از استبداد و ظلم و ستم باقی می ماند؛ از دیگر نمودهای تعهد نواب، حمایتی است که او از جریان های مقاومت وستایش پایمردان راه مبارزه و قیام دارد، هدف این مقاله بر آن است که با تکیه بر شیوه وصفی تحلیلی به بررسی مهم ترینبارقه های پایداری در اشعار سیاسی نواب بپردازد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که نواب پیوسته درصدد دگرگون کردنواقعیت تلخ و اسف بار کنونی جهان عرب است، همیشه مبارزان راستیننی چون عبدالله تروریست را می ستاید، که بوق هایتبلیغاتی غرب و مزدور عرب، او را تروریست می خوانند، زیرا معتقد است که وی، الگوی والای مبارزان توام عیار عرب و مردانجام ماموریت های دشوار است. نواب با اعتقاد به مبارزه مسلحانه، به عبدالله گوشزد می کند که در دام معاهده های دروغینصلح و سازش با رژیم صهیونیستی نیفتد، زیرا این راه حل های مسالمت آمیز ره به جایی نخواهد برد . مراد نواب از عبداللهتروریست همان مبارزان غیور مقاومت اسلامی لبنان هستند. نواب به عنوان یک قوم گرای میهن پرست حملات بیگانگان را بهکشورهای عربی اسلامی محکوم کرده و علت این واقعیت تلخ را ناتوانی و سستی حاکمان عرب و تفرقه و درگیری هایداخلی میان عرب ها می داند.

کلیدواژه ها:

بارقه های پایداری ، مظفر النواب ، انقلاب و مقاومت ، شعر معاصر عربی