طراحی مجتمع تفریحی گردشگری با رویکرد معماری بومی (نمونه موردی: کرمانشاه)

موضوع معماری بومی از قرن 18 میلادی (سال 1960، میلادی) به صورت جدی مورد توجه قرار گرفته و تاکنون نیز این علاقه و توجه ادامه داشته است. دراین بین، بحث مورد توجهی که به چشم میخورد (طبق جوامع امروزی و نیازهای امروزی در دنیای جذب توریسم) چنین می باشد که چگونه یک فرد گردشگر را به سمت و سوی پتانسیل های محیط کشانده و با معرفی آن منطقه یک جاذبه توریستی فراهم آورده و اقتصاد و فرهنگ و ... را ارتقاع ببخشیم. در جوامع گزشته معماری بومی هر منطقه نمودی از سیستمی با امکانات آن زمان بوده که بحث پایداری انرژی و آسایش انسان ها را مطابق با اقلیم فراهم کرده، پس حال می خواهیم با شناخت محیط طبیعی ، توجه به دانش امروزی و درنظر گرفتن اصالت فرهنگی و تاریخی یک شهر و منطقه و همینطور عواملی مانند منابع زیست محیطی بومی آن منطقه (آب شیرین و پوشش گیاهی جانوری) مجموعه ایی را طراحی کنیم که سعی شود تا با حفظ اصالت بومی منطقه ، شرایط زیست محیطی آن منطقه را حفظ کرده و همچنین بتواند بر شخص مراجعه کننده تاثیر حضور خود را در یک محیط کاملا بومی و محلی را بگذارد این در صورتی است که باید طراحی ما طراحی فضایی امروزی با امکانات و طراحی نو و مدرن باشد و به این ترتیب محیطی را با حس طبیعی و همگام با فرهنگ وتاریخ معماری منطقه و همین طور سازگار و معرف محیط بومی منطقه طراحی کنیم.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، معماری بومی ، مجتمع تفریحی ، کرمانشاه