اثر اقتصاد دانش بنیان بر کیفیت محیط زیست در ایران

در یک اقتصاد مبتنی بر دانش، اشاعه ی دانش منجر به نوآوری می شود که این خود سبب افزایش بهره- وری عوامل تولید، بهبود کیفیت رشد اقتصادی و بدین ترتیب بهبود کیفیت محیط زیست خواهد شد.. با توجه به نقش موثر به کارگیری دانش در بهبود شرایط اقتصادی، مقاله حاضر در تلاش است تا اثر مشخصه های اقتصاد دانش بنیان را بر انتشار 2CO سرانه به عنوان شاخص انتخابی برای کیفیت محیط- زیست ارزیابی کند و برای این منظور از الگوی خود بازگشت برداری با وقفه های گسترده ARDL طی بازه زمانی 1355-1391 استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که در بین محورهای مختلف اقتصاد دانش بنیان، شاخص فن آوری اطلاعات و ارتباطات و همچنین سرمایه انسانی و آموزش اثر مثبت و معنی دار بر انتشار 2CO داشته اند. این در حالی است که دو عامل رژیم نهادی و سیستم ابداع و نوآوری اثر منفی بر انتشار 2CO داشته اند اما اثر سیستم ابداع و نوآوری به لحاظ آماری معنی دار نیست.

کلیدواژه ها:

اقتصاد دانش بنیان ، کیفیت محیط زیست ، الگوی خودبازگشت برداری با وقفه های گسترده ARDL ، ایران