بررسی همه گیرشناسی اختلالات روانی در مادران دارای فرزند با نیازهای خاص و ویژه (استثنایی)

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 549

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CTCONF02_209

تاریخ نمایه سازی: 8 آذر 1396

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: میزان شیوع اختلالات روانی در سراسرجهان رو به افزایش است و همه گیرشناسی اختلالات روانی نقشمهمی در شناخت وضعیت موجود بهداشت روان جامعه و برآورد امکانات مورد نیاز آن در هر مقطع زمانی دارد. لذا هدف ازاین مطالعه بررسی همه گیرشناسی اختلالات روانی در مادران دارای فرزند مبتلا به اختلالات روانی و فرزند معلول بود.مواد و روشها: پژوهش به روش توصیفی مبتنی بر ملاک ورود بود. جامعه آماری مشتمل بر خانواده ی فرزندان مبتلایان بهاختلالات روانی و خانواده ی کودکان معلول بود که در مراکز و کلینیک های بهزیستی همدان پذیرش شده بودند. از بینخانواده های کودکان 100 خانواده ی دارای فرزند مبتلا به اختلالات روانی و 100 خانواده دارای فرزند معلول که بر اساساکتساب نمرات 1 انحراف معیار بالاتر از میانگین، بیماران با عدم کاهش درد جسمی، دارای یک فرزند مبتلا و جنس زن بهعنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل چک لیست نشانه های اختلالات روانی دروگاتیس (1976) بود. برایجمع آوری اطلاعات مقیاس سنجش خانواده مورد استفاده قرار گرفت. همچنین برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون t گروههای مستقل (مقایسه میانگین) استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد، بیشترین میانگین مورد استفاده در چک لیست اختلالات روانی در خانواده مبتلایان شکایت جسمانیاست که در خانواده مبتلایان به اختلالات روانی از 48 نمره 42/49 درصد نمره و در خانواده مبتلایان به اختلالات جسمی 45/35 درصد و حساسیت در روابط متقابل در خانواده مبتلایان به اختلالات روانی 31/03 از 36 درصد بالاتر از خانواده مبتلایان به اختلالات جسمی است. در مقیاس افسردگی هر دو گروه میانگین بالایی را به خود اختصاص دادند 47/06 از 52 نمره در خانواده مبتلایان به اختلالات روانی و 47/52 درصد در خانواده مبتلایان به اختلالات جسمی و در مقیاس روان گسسته گرایی در خانواده مبتلایان به اختلالات جسمی با 35/36 را به خود اختصاص داده است.89 درصد در خانواده مبتلایان به اختلالات جسمی و در مقیاس روان

نویسندگان

امیرحسین جهانگیر

گروه روانشناسی بالینی، مرکزپزشکی، آموزشی و درمانی، بیمارستان طالقانی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

نوشین نیکدل تیموری

گروه روانشناسی بالینی، مرکزپزشکی، آموزشی و درمانی، بیمارستان طالقانی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

نرگس زمانی

کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد همدان، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، همدان، ایران

محمدرضا موسوی

گروه روانشناسی بالینی، مرکزپزشکی، آموزشی و درمانی، بیمارستان طالقانی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران