تبیین الگویی مناسب برای مسکن معاصر بر اساس الگوی رفتاری مسکن در مکتب اصفهان

ساخت مکانی برای سکونت، که ویژگی هایی همانند آرامش و امنیت را دارا باشد، یکی از اصلی ترین دغدغه های بشر درطول حیات بر روی کره زمین بوده است. علاوه بر خصوصیات یاد شده، اسلام تاکید بسیاری بر حفظ حریم و هویتاستفاده کنندگان از فضا را دارد. در این رساله سعی شده از مبنای نظری مکتب شهرسازی اصفهان و الگوی رفتاری ویژه-ای که در آن بیان گردیده، الگویی مناسب برای مسکن انسان معاصر تبیین شود. در این رساله ابتدا به معرفی مفهوممسکن، ابعاد مسکن در اسلام و ویژگی های کیفی مسکن مطلوب پرداخته شده است و سپس مفاهیم مرتبط با مجتمع-های مسکونی و الگوهای رفتاری موثر در ارتباط با سکونت افراد بررسی گردیده و در ادامه به معرفی مبانی مکتبشهرسازی اصفهان، به عنوان تنها مکتب شهرسازی ایرانی پرداخته شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که،الگوهای رفتاری منتج در مکتب معماری و شهرسازی اصفهان می تواند الهام بخش و مبنای مناسبی برای طراحی معماریمسکونی قرارگیرد، که بر اساس آن معماری متزلزل شده و بی هویت معاصر را هویت و جهت بخشد. این الگو ضمنبرآوردن تمامی خواسته های ساکنین، فراهم کننده ی عالی ترین هدف مسکن اسلامی که همان کمال و هویت بخشیدن بهانسان است، می باشد. از طرفی این الگو می تواند بیانگر ارتباط دوسویه افراد با محیط نیز باشد. روش تحقیق به کار رفتهتوصیفی تحلیلی می باشد.

کلیدواژه ها:

الگوی مسکن ، مفهوم سکونت ، مکتب شهر سازی اصفهان ، الگوی رفتاری