ارزیابی موقعیت بهینه جداساز لرزه ای LRB در ساختمان های متوسط بتنی تحت ارتعاشات زلزله

جداساز پایه با دریافت ارتعاش زمین و تبدیل آن به جابجایی محدود در راستای اعمال بار جانبی، باعث کاهش نقاط تمرکز تنش در پایه ستون ها شده و در نتیجه خرابی در سازه به حداقل رسیده و رفتار لرزه ای آن بهبود می یابد. شتاب وارده ناشی از وقوع زلزله در ساختمان ها علاوه بر خسارات سازه ای می تواند باعث خسارت در اجزای غیر سازه ای نیز گردد، همچنین در بعضی از ساختمان ها نیاز می باشد که هنگام وقوع زلزله ها کمترین اسیب ممکن را ببینند . استفاده از جداگرهای لرزه های از روش هایی نو می باشد که میتواند باعث کاهش خسارات سازه ای و غیر ساز های با توجه به تجربیات گذشته شود . در این مقاله ساختمان بتنی 8 طبقه با سیستم قاب خمشی در نرم افزار اجزای محدود ABAQUS در نظر گرفته شده و با قرار دادن جداساز LRB در موقعیت های پایه و طبقات اول تا چهارم انرژی مستهلک شده و ماکزیمم جابجایی بام بررسی گردیده است. نتایج نشان می دهد که هر چقدر مکان جداساز به سمت بالای سازه برود، به دلیل کم شدن وزن روی جداساز و عدم ایجاد برش جانبی لازم در جداساز در حین زلزله از یک سو و نبود نیروی کافی جهت تحریک صفحات سربی لایه ای و به تبع آن عدم جاری شدن هسته سربی و یا دیر جاری شدن آن ، باعث عملکرد ناقص جداساز شده و انرژی مستهلک شده در طول زلزله را کاهش می دهد.

کلیدواژه ها:

جداساز لرزه ای LRB ، ساختمان بتنی ، مکان یابی بهینه لرزه ای ، ارتعاشات زلزله