تحلیل جامعه شناختی توانمندسازی فقر به عنوان راهبرد سیباستگذاری اجتماعی

فقرا کسانی هستند که به دلیل دسترس نداشتن بهسلامت، امکانات کسب علم و دانش و سطح زندگی مناسب و شایسته از بسیاری فرصتهای دیگر نیز در زندگی محرماند و این درواقع همان تله محرومیت است که درست نظیر باتلاقی اجتنابناپذیر پیوسته و بیانقطاع فرد را به کام خود کشیده و هرروز او را بیشازپیش در لجنزار بیقدرتی، فقر و حق انتخاب نداشتن فروتر میبرد. توانمندسازی نوعی راهبردی است که در آن فقرا به کنشگری فعال در عرصه حیات اجتماعی شده و آنها در برابر بحرانها، مشکلات و موانع اجتماعی قدرتمند میسازد. توانمندسازی یکی از اصول اساسی در سیاستگذاری اجتماعی است. سیاستگذاری اجتماعی به اتخاذ راهبرد، اصول و تاکتیک اجتماعی و برنامهریزی جهت کاهش فقر اطلاق میشود. نتایج حاصل از بررسی نشان میدهد که مدل عمومی، مدل پاسخگویی اجتماعی، مدل ایجاد ایتلاف، مدل همکاری اجتماعی، مدل عمومی توانمندسازی، بسیج اجتماعی برای اقدامات جمعی، تغییر نگرش اجتماعی، شکل دادن به احترام متقابل در میان کلیهبخشهای اجتماعی، ایجاد و یا تقویت نهادها، گروهها و سازمانها، دسترسی به اطلاعات، پذیرفته شده و مشارکت، مسیولیت پذیری، توسعهخودکار آیی و آگاهسازی و ایجاد اعتماد از عوامل اصلی توانمندسازی فقرا در سیاستگذاری اجتماعی هستند.

کلیدواژه ها:

فقر ، سیاستگذاری اجتماعی ، توانمندسازی ، مشارکت ، اعتماد