رابطه خود شیء انگاری بدن با بهزیستی روانشناختی و میانجیگری عزت نفس جنسی در زنان مراجعه کننده به کلنیک های زیبایی شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه خود شیء انگاری بدن با بهزیستی روانشناختی و میانجیگری عزت نفس جنسی در زنان مراجعه کننده بهکلنیک های زیبایی شهر تهران انجام شد. روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل 12 هزار زنان و دخترانمراجعه کننده به کلنیک های زیبایی شهر تهران بودند. روش نمونه گیری به شیوه تصادفی چند مرحله ای بود. براساس جدول مورگان حجمنمونه 374 نفر برآورد شد. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه مقیاس آگاهی شیء انگاری بدنی مک کینلی و هاید (1996)پرسشنامه عزت نفس جنسی زنان زینا و اسچوارز (1969) و مقیاس بهزیستی روان شناختی ریف (1989) استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره) با استفاده از نرم افزار spss23 انجام شد.پایایی ابزارها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه شی انگاری بدنی 0/85، برای پرسشنامه عزت نفس جنسی زنان 0/89، و برایمقیاس بهزیستی روان شناختی ریف 0/79 محاسبه گردید. نتایج نشان داد از طریق خود شی انگاری بدن و مولفه های آن می توان بهزیستی روانشناختی و عزت نفس جنسی را پیش بینی کرد. بین خود شی انگاری بدن و مولفه های آن و نقش میانجی عزت نفس جنسی و مولفه هایآن با بهزیستی روانشناختی رابطه وجود دارد. بین خود شی انگاری بدن و مولفه های آن و عزت نفس جنسی و مولفه های آن رابطه وجود دارد (p<0.05).

کلیدواژه ها:

خودشی ء انگاری ، بهزیستی روانشناختی ، عزت نفس جنسی ، زنان ، کلنیک های شهر تهران