ارزیابی تأثیر مؤلفه های کیفیت محیطی بر الگوهای رفتار در پارک های شهری (مطالعه موردی پارک پرستار شهر مهاباد)

پارک های شهری به عنوان بخشی از فضاهای عمومی در شهرها، نقش مهمی در رفع نیازهای انسانی دارد. بسیاری از نظریه پردازان پارک های شهری را به عنوان اجزای اصلی یک سیستم شهری می دانند، زیرا باعث افزایش اجتماع پذیری در فضاهای شهری می شوند بنابراین به منظور پویایی بیش تر و برآورده ساختن نیازهای مردم، باید به رفتارهای شکل دهنده ی این فضاها توجه کرد. از آن جایی که کارآیی اغلب پارک های شهری درنتیجه ی عدم انطباق نیازهای کاربران با کیفیت محیطی متناسب با قلمروهای رفتاری، در سطح پایینی می باشد، لزوم توجه به برنامه اصولی و مبتنی بر رفتار استفاده در این فضاها، ضروری می نماید، پارک پرستار در شهر مهاباد به عنوان نمونه ی مطالعاتی این پژوهش انتخاب شده است. هدف از این مطالعه شناسایی و ارزیابی محرک ها و الگوهای رفتاری کاربران در قالب نیازها و کیفیت های محیطی در پارک های شهری است پژوهش حاضر یک تحقیق میدانی با رویکرد توصیفی- تحلیلی است و به دنبال پاسخ به این سئوال اساسی است که، الگوها و قلمروهای رفتاری چه تأثیری در ارتقای کیفیت محیطی در پارک های شهری دارند؟ در این پژوهش ، با استفاده از روش اسنادی، مبانی نظری موضوع بیان شده و با تحلیل رویکردهای موجود با تأکید بر الگوهای رفتاری، سعی در استدلال منطقی مباحث و در نتیجه تدوین چهارچوب مفهومی برای پژوهش شده است. برای این منظور علاوه بر تحلیل کیفی فضاهای شهری مورد مطالعه و بررسی چگونگی رفتارهای شکل گرفته شده در فضاها به سبب وجود ویژگی های فضایی موجود در آن، به تحلیل کمی شاخص ها با استفاده از پرسشنامه پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد از سویی نیازهای انسانی نتیجه تأثیر رفتار بر فضا و محیط است و قابلیت محیط، زمینه ساز انجام رفتارهاست و از سوی دیگر، ارتقای کیفیت محیطی و تأثیر مؤلفه های آن بر الگوهای رفتاری در پارک های شهری صرفاً مفهومی کمی و تکنیکی نبوده، بلکه با مفاهیم کیفی نیز در ارتباط است.

کلیدواژه ها:

کیفیت محیطی ، الگوهای رفتاری ، پارک های شهری