آمایش سرزمین، راهکار برون رفت از مرحله تباه شهری (نمونه موردی: شهر تهران به عنوان قلب ایران)

تحولات صنعتی و گسترش سریع ارتباطات و تغییرات شدید اقتصادی و اجتماعی که بر اثر توسعهصنعتی به تحقق پیوست، امکانات لازم برای ظهور تمرکزهای عظیم توده های انسانی را در فضاهایمحدود شهر تهران فراهم ساخت و تهران را با مشکلات عدیده زیست محیطی، اقتصادی ، اجتماعی ،خدماتی و مدیریتی دست بگریبان نمود و نهایتا هم اکنون این شهر را در آستان تباه شهری قرار دادهاست. علت این مسئله را می بایست در ظهور و توسعه صنایع پیشرفته و استقرار آنها در کنار شهرها و بهدنبال آن مهاجرت وسیع از مناطق روستایی به مراکز شهری و صنعتی و پیدایش حاشیه نشینی وناهنجاریهای فرهنگی، اجتماعی واقتصادی و نیز تهدید محیط زیسدت و تخریب آن به صورت مختلف وفاصله گرفتن از شهر سالم جستجو نمود. با بروز چنین مسائلی دست اندر کاران مسائل شهری بهضرورت رشد کنترل شده شهرها و جلوگیری از توسعه بی رویه آنها پی برده و برنامه ریزی در کلیهسطوح با نگرش توسعه پایدار مطرح می گردد. از آنجا که هنوز تهران دارای ویژگی مهاجر پذیری بالاییاست چرایی انجام این پژوهش به منظور بررسی ریشه ای مشکلات و علت نا کارآمدی راه حل های قبلیو تاثیر مخرب ادامه روند کنونی است. روش تحقیق این پژوهش از نوع تحلیل محتوا و مبتنی بر مطالعاتموجود و داده ها و اطلاعات رسمی است و نتیجه یافته های این پژوهش نشان داد که مشکلات کلانشهریچون تهران ریشه در کاستی ها و عدم توسعه یافتگی سایر مناطق دارد که حل آن در گرو آمایشسرزمین و اجرالی شدن آنست.

کلیدواژه ها:

آمای سرزمین ، تباه شهر ، شهر تهران