پاردایم توسعه پایدار بستری برای بازآفرینی شهری نمونه کلانشهر تبریز

رویکردهای سنتی به توسعه شهری عموما به طور یک سویه، معطوف به سیاستها و اهداف اقتصادی بوده اند، حال آنکه از دهه آخر قرن بیستم این مقوله رویکرد سیستمی و جنبه چندوجهی به خود گرفته و علاوه بر اهداف اقتصادی اهداف اجتماعی و اکولوژیکی را نیز شامل می شود. کلانشهرها تبریز نمونه ای از مدلهای توسعه شهری است که در پی تحولات ناشی از شهرسازی دهه های اخیر به کلی متحول شده و امروز گرفتار ساختاری متخلخل و بیمار گونه شده است بررسی و تحلیل فضایی عوامل و ابعاد پایداری توسعه شهر با استفاده از شاخصهای پایداری در کلان شهر تبریز و شناخت سطوح پایدار و ناپایدار مناطق کلان شهر تبریز از اهداف تحقیق بوده است روش تحقیق توصیفی تحلیلی بوده و در این زمینه از مدلها و روشهای کمی نظیر تحلیل عاملی روش AHP آزمون ناپارامتریک فریدمن، امتیاز استاندارد شده FI و الگوی ترکیبی HDI استفاده شده است نتیجه حاصل از بررسی های انجام شده در قالب الگوی ترکیبی HDI بیانگر آن است که در میان 10 منطقه شهری تبریز مناطق 10، 7 و 1 با ضریب متوسط توسعه یافتگی 0/27 پایین ترین سطح برخورداری و توسعه یافتگی و منطقه 2 با ضریب توسعه یافتگی 0/74 بالاترین برخورداری و آخرین الویت توسعه را به خوداختصاص داده اند.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، کلانشهر تبریز ، تحلیل عاملی .AHP HDI