شرایط بهینه برای استفاده از دوربرگردان به عنوان روشی برای کاهش تداخلات در تقاطعات

در این تحقیق به بررسی دوربرگردان به عنوان یک روش ارزان و سریع برای کاهش تداخلات ترافیکی در تقاطعات پرداخته شده است . حرکات گردش به چپ در تقاطع ممنوع شده و وسایل چپگرد ابتدا حرکت مستقیم انجام داده از تقاطع عبور کردهو سپس با مانور دوبرگردان به مسیر مورد نظر هدایت میشوند . برای بررسی دوربرگردان ابتدا مطالعات پیشین در مورد استفاده از دوربرگردان انجام شد و چهار عامل , حجم وسایل ورودی به قطعه تداخلی )فاصله تقاطع تا دوربرگردان ( , حجم وسایل مقابل حرکت دوربرگردان , فاصله دوربرگردان تا تقاطع و درصد وسایل گردش کننده به چپ به عنوان پارامتر های تاثیر گذاربر عملکرد دوربرگردان تعیین شد. سناریو های مختلف تعریف شده , در نرم افزار شبیه ساز ترافیکی aimsun شبیه سازی شدند و زمان سفر وسایل گردش کننده به چپ به عنوان پارامتر تاثیر گذار بر عملکرد دوربرگردان پس از احداث دوربرگردان از خروجی ها استخراج شد.پس از تحلیل نتایج و استفاده از آنها در نرم افزار برنامه نویس ژنتیکی genexprotool مدل هایژنتیکی برای توصیف شرایط بدست آمد و مدل های بدست آمده به عنوان تابع هدف در االگوریتم فراابتکاری ژنتیک به کار برده شد . نتایج حاصل از بهینه سازی ژنتیکی نشان میدهد که مقدار بهینه برای حجم وسایل ورودی به قطعه تداخلی 1036 veh/h , حجم وسایل مقابل حرکت دوربرگردان 1173 veh/h , فاصله دوربرگردان تا تقاطع 275 متر و درصد وسایل گردش کننده به چپ 21 درصد میباشد

کلیدواژه ها:

دوربرگردان ، زمان تاخیر ، بهینه سازی ، برنامه نویسی ژنتیک ، aimsun ، genexprotool