شینتو و آندو

دین شینتو از روزگاران بسیار قدیم دین بومی مردم ژاپن بوده و از نظر قدمت ، یکی از ادیان کهنسال جان بوده است که مبدا و پیدایش آن بدرستی مشخص نمی باشد . این دین در میان ادیان عالم ، به جهت نقشی که در شکل دادن ثبات ملی پیروان خود از نظر سیاسی داشته است ، منحصر به فرد است . در آن هنگام که در ژاپن ضرورت برپایی قدرتی در برابر سایر ادیان وارداتی مطرح گردید ، دین شینتو اهمیت ملی پیدا کرد.هر چند جاذبه سایر ادیان چون بودا به دلیل داشتن اصول و دستورالعمل ها در این سرزمین قوی بوده است ، اما حکمرانان و افراد با نفوذ جامعه ، در مواقع اضطراری و نیز به هنگام به خطر افتادن ملیت ، شینتو را مطابق علایق رهروانشان و متاثر از ادیان موفق ، آراسته و عرضه داشته اند. چگونگی ایجاد پیوند با معماری گذشته در سرزمین هایی که دارای سابقه کهن از معماری سنتی می باشند، همواره بعنوان یکی از دغدغه ها و به بیانی دیگر چالش های معماری معاصر چنین سرزمین هایی مطرح بوده است. روش تحقیق در این نوشتار تحلیل تطبیقی پروژه های خاص تادائو آندو با مفاهیم و اصول فصاسازی معماری ادیان و آیین کهن ژاپن مخصوصا آیین شینتو می باشد .نتیجه این رویکرد تحلیلی حکایت از آن دارد که به دلیل وجود مفاهیم مشخص غیر کالبدی در معماری کهن ژاپن ،معمار زمینه ارائه این مفاهیم را در کالبد های مختلف را دارا بوده است و بابررسی آثارش به وضوح اهمیت رجوع به معماری گذشته و استفاده از اصول و مفاهیم معماری سنتی آئینی ژاپن را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

شینتو ، تادائو آندو ، معماری کهن ژاپن